26 stycznia 2013
Patrick The Pan: Something On An End (wyd. własne, 2013)
Przełom roku zaowocował nieśmiałą premierą (29 grudnia digital, styczeń – CD), która może wpłynąć na życie paru osób.
Człowiek znikąd. Piotr Madej. Żeby było łatwiej – Patrick The Pan. Singer łamane przez sonwriter. Kolejny. Płyta z akustyczno-elektronicznymi smutnymi piosenkami. Jedna z wielu. Ale, u licha, warto się nad nią pochylić.
Jedenaście utworów nagranych w domu. Naprawdę? Brzmią zupełnie nielołfajowo. Rozbudowane aranże, bogate instrumentacje, wymagające technicznie brzmienia. Słychać, że w ten album włożono wiele ciężkiej pracy. A jednocześnie nie ma się wrażenia obcowania z czymś wymęczonym, rzeźbionym w pocie czoła przez lata. Jest i lekkość, i zaskakująco popowe melodie (ciepłe POV, ocierające się delikatnie o country Bubbles), ale i zamglona melancholia (shoegaze’owy finał Ramains, bajeczny Exiles Always Come Back), jak i typowe singerowo-songwriterowe ballady (Slowly, Hełm Grozy) – choć niektóre z nich potrafią zaskoczyć zawracającym w głowie zwrotem akcji (syntezatorowo-gitarowa jazda w Man Behind Sun, taneczny finał The Moon And The Crane). Ta stylistyczna mieszanka przywodzi na myśl niedawno u nas opisywaną płytę Sambora.
Patrick The Pan posługuje się sprawdzonymi patentami kompozytorskimi (czasem pojedzie nawet Sigur Rosem), wokalnie bywa blisko Artura Rojka z czasów Lenny’ego Valentino (cały album Patricka The Pana to zresztą rozliczenie się z przeszłością, choć niekoniecznie tylko z dzieciństwem), ale to wszystko jest tak dobrze przemyślane i spójne, że płyty słucha się z niekłamaną przyjemnością do ostatniej sekundy. I nawet jedyna polskojęzyczna piosenka, umieszczona na końcu jako bonus (Hełm Grozy z fajną surfową gitarą) nie sprawia wrażenia dodanej na siłę. [m]
Strona artysty: http://patrickthepan.pl
Autor:
we are from poland
Etykiety:
acoustic,
altpop,
folk,
indie,
LP,
po angielsku,
po francusku,
shoegaze,
singer/songwriter
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Jaki jest przepis na dobrą piosenkę pop? Bardzo prosty. Wystarczy wziąć dwie szklanki fajności The B-52's, kostkę wrażliwości Belle &...
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Za oknem słońce jeszcze świeci, po różnych pogodowych sensacjach niby jest nawet ciepło, ale każdy podskórnie czuje już nadchodzącą jesień....
-
Zespoły „rockowopodobne” lubią swoją muzykę podszywać pod „mocne, rockowe granie” przypominające ciężkością klątwę spalenia mieszkania bą...
-
Stardust Memories porzucają covery i debiutują z autorskim materiałem. To będzie bardzo dobra płyta!
-
Anita Lipnicka tłumaczy americanę na język polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz