3 kwietnia 2014
Pablopavo i Ludziki: Polor (Karrot Kommando, 2014)
Wystarczyła jedna piosenka, by zdefiniować płytę. Tekst Dancingowej piosenki miłosnej mówi o Polorze wszystko. Cokolwiek pojawi się w wersji pisanej na temat singla promującego drugie wydawnictwo Pablopavo, będzie dotyczyło każdej z pozostałych jedenastu kompozycji. A wokalista Vavamuffin zadbał, by o jego nowym dziele mówiło się dużo.
Polor stoi tekstami. Opowieściami, jakie w dzisiejszych czasach mało kto potrafi snuć. Które mają wyrazistych bohaterów, dzieją się w konkretnym miejscu i czasie i przekazują jakąś myśl. Proszę, przyjrzyjmy się owej Dancingowej piosence miłosnej. To właściwie dobrze znana historia, w której podmiot liryczny wyśpiewuje o motylkach w brzuchu. Ale czy w tej piosence pada choć raz słowo „miłość” czy „kocham”? Ktoś z współczesnych mainstreamowych tekściarzy potrafi tak nagiąć wyobraźnię, by dokonać podobnego wyczynu? Pablopavo nawet nie chodzi o seks. Takie rzeczy nie mieszczą się w słowniku szarmanckiego wrażliwca. Śpiewanie ballad, romantyczne upijanie się winem w gotyckich ruinach zamku czy obserwacja z ukrycia ruchu bioder obiektu westchnień - dżentelmeński sznyt unoszący się na płycie wibruje zaskakującymi skojarzeniami i pulsuje od niebanalnych środków literackich.
Z kolei podobieństwa do poruszającej się w podobnej stylistyce Macieja Maleńczuka najtrafniej podsumował Jacek Szubrycht z t-mobile-music.pl: „Weźmy takiego Macieja Maleńczuka. Też bystry obserwator i zdolny poeta, ale ten to ludzi wyraźnie nie lubił, może nawet gardził większością swoich bohaterów. (...) Niby nic w tym złego, Maleńczuk to dobry wzór (...), ale wolę Cię jako lekko znudzonego swojaka, ulicznika o gołębim sercu, niż frustrata chłodnym wzrokiem taksującego miejską tłuszczę”. Tak, proszę państwa, Pablopavo to nowy orędownik rzeczy zwyczajnych, decyzji pospolitych, nic nie znaczących czynów i niespełnionych obietnic. Nowy idol „niedobrego życia” i spin doctor zagubionej stolicy.
A co z muzyką? Ona jest. Czasem lepsza (Mikołaj), czasem cepeliowo-reggea'owa (Bulaj). Ale czas, który upłynął od premiery płyty jest jeszcze zbyt krótki, by zwracać na nią uwagę. Zbyt dużo metafor do odgadnięcia, zbyt dużo myśli do skopiowania, zbyt wiele sytuacji do pozazdroszczenia.
Nasze wiarołomstwa zawsze ktoś wypatrzy / Nasze heroizmy nikną w cichej spacji. [avatar]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/pages/Pablopavo/78653733785
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Myślicie, że w tym roku ukazało się już całkiem sporo niezłych płyt? To macie rację, ale dużo dobrego jeszcze przed nami. Tuż po wakacjach r...
-
Gdy ma się tak dobrego wokalistę, przechodzą nawet sztywne i konserwatywnie poprawne kompozycje.
-
Niektórzy artyści na pytanie, dla kogo tworzą swoją muzykę, odpowiadają: dla siebie, robimy to dla siebie. Czasem: dla siebie i naszych fanó...
-
Jakbyście nie wiedzieli, to informuję, że od paru lat blog WAFP wydaje wirtualne składanki z muzyką. My je składamy, wy ściągacie. Albo i ni...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Zapraszamy na drugą część naszego muzycznego podsumowania roku 2010!
-
Krakowski zespół mający oficjalnie na koncie tylko efemerycznego singla. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że powstał w... 1995 ...
-
Mimo że rok 2009 powoli odchodzi w przeszłość, ciągle jeszcze skrywa nieodkryte skarby, które sprawiają, że nie możemy o nim zapomnieć. Oto...
-
Od paru tygodni w moim słowniku istnieje powiedzenie: "wyskoczył jak Jacaszek z konopi" w miejsce przysłowiowego Filipa. Dla mnie,...
Wysłałem "Dancingową" do siedmiu krajów, wszystkim się podobało.
OdpowiedzUsuń