3 kwietnia 2014
Pablopavo i Ludziki: Polor (Karrot Kommando, 2014)
Wystarczyła jedna piosenka, by zdefiniować płytę. Tekst Dancingowej piosenki miłosnej mówi o Polorze wszystko. Cokolwiek pojawi się w wersji pisanej na temat singla promującego drugie wydawnictwo Pablopavo, będzie dotyczyło każdej z pozostałych jedenastu kompozycji. A wokalista Vavamuffin zadbał, by o jego nowym dziele mówiło się dużo.
Polor stoi tekstami. Opowieściami, jakie w dzisiejszych czasach mało kto potrafi snuć. Które mają wyrazistych bohaterów, dzieją się w konkretnym miejscu i czasie i przekazują jakąś myśl. Proszę, przyjrzyjmy się owej Dancingowej piosence miłosnej. To właściwie dobrze znana historia, w której podmiot liryczny wyśpiewuje o motylkach w brzuchu. Ale czy w tej piosence pada choć raz słowo „miłość” czy „kocham”? Ktoś z współczesnych mainstreamowych tekściarzy potrafi tak nagiąć wyobraźnię, by dokonać podobnego wyczynu? Pablopavo nawet nie chodzi o seks. Takie rzeczy nie mieszczą się w słowniku szarmanckiego wrażliwca. Śpiewanie ballad, romantyczne upijanie się winem w gotyckich ruinach zamku czy obserwacja z ukrycia ruchu bioder obiektu westchnień - dżentelmeński sznyt unoszący się na płycie wibruje zaskakującymi skojarzeniami i pulsuje od niebanalnych środków literackich.
Z kolei podobieństwa do poruszającej się w podobnej stylistyce Macieja Maleńczuka najtrafniej podsumował Jacek Szubrycht z t-mobile-music.pl: „Weźmy takiego Macieja Maleńczuka. Też bystry obserwator i zdolny poeta, ale ten to ludzi wyraźnie nie lubił, może nawet gardził większością swoich bohaterów. (...) Niby nic w tym złego, Maleńczuk to dobry wzór (...), ale wolę Cię jako lekko znudzonego swojaka, ulicznika o gołębim sercu, niż frustrata chłodnym wzrokiem taksującego miejską tłuszczę”. Tak, proszę państwa, Pablopavo to nowy orędownik rzeczy zwyczajnych, decyzji pospolitych, nic nie znaczących czynów i niespełnionych obietnic. Nowy idol „niedobrego życia” i spin doctor zagubionej stolicy.
A co z muzyką? Ona jest. Czasem lepsza (Mikołaj), czasem cepeliowo-reggea'owa (Bulaj). Ale czas, który upłynął od premiery płyty jest jeszcze zbyt krótki, by zwracać na nią uwagę. Zbyt dużo metafor do odgadnięcia, zbyt dużo myśli do skopiowania, zbyt wiele sytuacji do pozazdroszczenia.
Nasze wiarołomstwa zawsze ktoś wypatrzy / Nasze heroizmy nikną w cichej spacji. [avatar]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/pages/Pablopavo/78653733785
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Ledwo skończył się tegoroczny, a my już myślimy o następnym. Pomarzyć zawsze można, dlatego wspólnie stwórzmy listę wykonawców, których chci...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Mimo że rok 2009 powoli odchodzi w przeszłość, ciągle jeszcze skrywa nieodkryte skarby, które sprawiają, że nie możemy o nim zapomnieć. Oto...
-
Grrr, swędzi mnie moja niezal-skóra, kiedy mam pisać o debiucie tego zespołu. Reprezentują oni wszystko to, czego nienawidzi prawdziwy indie...
-
WAFP! z dumą przedstawia: 01. Girls Overcome By Satan : Girl Overcome By Satan/ We Love Hair Police Since We Were Six EP - więcej 02. D...
-
To nie jest płyta przełomowa. Więcej, operuje w raczej dobrze znanych nam klimatach brzmieniowych. Ale co mnie to obchodzi – tego chce się ...
-
Tak sobie patrzę na okładkę debiutanckiej płyty Hatifnats i zastanawiam się, skąd ja znam ten obrazek. No tak, ostatnie U2. To skojarzenie t...
-
We Are From Poland przedstawia: 01. Neony : Gorący styczeń - demo więcej 02. Crab Invasion : Stuck In Universe - demo więcej 03. Marla C...
-
Podobno recenzenci muzyczni to niespełnieni muzycy, którzy brak talentu wynagradzają sobie tonami żółci wylewanej na łamach portali muzy...
Wysłałem "Dancingową" do siedmiu krajów, wszystkim się podobało.
OdpowiedzUsuń