8 kwietnia 2017
Bastard Disco: Warsaw Wasted Youth (Antena Krzyku, 2017)
Jakimś cudem ta niczym się niewyróżniająca płyta trafiła ostatnio na „czołówki” serwisów muzycznych.
Nietrudno to zrozumieć, bo na wejście Warsaw Wasted Youth serwuje całkiem solidnego kopniaka w dupę i już pierwsze przesłuchanie daje poczucie czegoś superprzezajebistego. Kawałki są ostre, odpowiednio brutalne, ale przy tym melodyjne i wpadające w ucho. No i zawierające mnóstwo motywów, które już gdzieś słyszeliśmy. A jak wiadomo najlepiej słucha się tego, co już znamy.
Moje zdziwienie zachwytami nad warszawskim zespołem rosło po kolejnych odsłuchach, kiedy pierwsze zauroczenie minęło i zacząłem wychwytywać w jego debiutanckim materiale liczne „pożyczki”. Cóż, nic nowego, cała muzyka, nie tylko rockowa, oparta jest przecież na tych samych motywach, jednak w przypadku Bastard Disco strasznie brakuje mi choćby cienia oryginalności. To hybryda kilku zespołów, nie tylko tych spod znaku Dischordu, słychać bardzo wyraźne inspiracje twórczością Kuby Ziołka (wokale i klimat w Towards The Void oraz Canvas).
Owszem, brzmią dobrze, hałasują jak należy, dają chwilę zapomnienia. Ale po słuchaniu nie czuję pragnienia kolejnego słuchania. Nie czuję przywiązania do Bastard Disco, są dla mnie jeszcze jednym zespołem, o którym przypomnę sobie dopiero przy okazji kolejnego albumu.
Żeby już tak nie marudzić: kawałek tytułowy ma w sobie power godny Smells Like Teen Spirit i to im się rzeczywiście udało; ten dwuminutowy pierdolnik kręcił się w moim odtwarzaczu najczęściej. Więc dość narzekania: Bastard Disco to spoko załoga, a że mało oryginalna: who cares?
Strona zespołu: https://www.facebook.com/bastarddisco
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Jaki jest przepis na dobrą piosenkę pop? Bardzo prosty. Wystarczy wziąć dwie szklanki fajności The B-52's, kostkę wrażliwości Belle &...
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Za oknem słońce jeszcze świeci, po różnych pogodowych sensacjach niby jest nawet ciepło, ale każdy podskórnie czuje już nadchodzącą jesień....
-
Zespoły „rockowopodobne” lubią swoją muzykę podszywać pod „mocne, rockowe granie” przypominające ciężkością klątwę spalenia mieszkania bą...
-
Stardust Memories porzucają covery i debiutują z autorskim materiałem. To będzie bardzo dobra płyta!
-
Anita Lipnicka tłumaczy americanę na język polski.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz