3 maja 2015
Kucz & Klake: Kucz & Klake (Requiem Records, 2015)
Wielkiej urody kawałek popu światowej klasy.
Nazwiska obu panów, stanowiących trzon duetu (a w zasadzie duetu z zespołem, bo wspiera ich jeszcze czterech muzyków), nie powinny być stałym czytelnikom WAFP obce. Konrad Kucz to doświadczony producent i kompozytor mający na koncie już sporo muzyki, w tym świetnie przyjęty album nagrany z Gabą Kulką (Sleepwalk, 2009). Bartek Ujazdowski z kolei, występujący pod pseudonimem Klake, zabłysnął w 2012 roku zjawiskową EP-ką Replica, nagraną we współpracy z Krojcem. Jak widać obaj są wręcz stworzeni do takich przedsięwzięć.
Z Repliką album Kucza i Klake ma wspólny mianownik w balladowym, wyciszonym charakterze. Z twórczością Kucza – aranżacyjnym przepychu i produkcyjną starannością. Dodałbym jeszcze skojarzenie z twórczością Smolika i legendarnym projektem Play Sławomira Pietrzaka oraz – muzyką filmową Michała Lorenca. I już macie pełny obraz tego urokliwego wydawnictwa.
Bo jest to płyta – bez zbytniej przesady – śliczna, momentami wręcz zjawiskowa. Początek złożony z fantastycznego Still Pouring i I'm Not Ready, gdzie mamy i cudowne linie wokalne, i pełne słodyczy partie smyczków, robi niesamowite wrażenie. Oto luksusowy pop, stylowe ballady, które brzmią, jakby je produkował sam mistrz Beck Hansen. Delikatne dźwięki wibrafonu i gitary w Far Away, odrealnione pogłosy i krystalicznie czyste brzmienie akustyka w Still In Memory dopełniają poczucia szczęścia. Potem album trochę się rozłazi. Niewiele wnosząca miniatura Me And The Ocean, kojarzący się z muzyką do 300 mil do nieba Grand Dancer odwracają uwagę od tego co najlepsze we współpracy hiperwrażliwego wokalisty i wyczulonego na najmniejszy niuans kompozytora.
Na szczęście dobre piosenki powracają i do końca pojawia się jeszcze kilka cudowności, jak zmysłowe linie wokalne w Not This Time, powściągliwa rzewność w Lost City, cieplejsze, bardziej energetyczne brzmienia w Night Tea, fenomenalna, rozbuchana solówka na wiolonczeli w wykonaniu Mateusza Kwiatkowskiego w Happy Sequence, wreszcie cudnej urody smyczkowe outro w zamykającej album kołysance.
Rzecz dla wszelkiej maści wrażliwców, ale też po prostu wielbicieli dobrze napisanych melodii i łagodnych, eleganckich piosenek. Dodajmy do tego piękną oprawę plastyczną albumu – który warto mieć w swojej kolekcji. [m]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/kuczklake
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Mimo że rok 2009 powoli odchodzi w przeszłość, ciągle jeszcze skrywa nieodkryte skarby, które sprawiają, że nie możemy o nim zapomnieć. Oto...
-
Ledwo skończył się tegoroczny, a my już myślimy o następnym. Pomarzyć zawsze można, dlatego wspólnie stwórzmy listę wykonawców, których chci...
-
WAFP! z dumą przedstawia: 01. Girls Overcome By Satan : Girl Overcome By Satan/ We Love Hair Police Since We Were Six EP - więcej 02. D...
-
Grrr, swędzi mnie moja niezal-skóra, kiedy mam pisać o debiucie tego zespołu. Reprezentują oni wszystko to, czego nienawidzi prawdziwy indie...
-
We Are From Poland przedstawia: 01. Skowyt : Jest nas dwóch / Jest nas dwóch SP (megatotal) / Singiel sfinansowany przez fanów 02. SuperX...
-
Kiedy czytam niektóre komentarze dotyczace drugiej płyty Marii Peszek, mózg mi się lasuje, a resztki włosów na głowie stają dęba. Część nasz...
-
Podobno recenzenci muzyczni to niespełnieni muzycy, którzy brak talentu wynagradzają sobie tonami żółci wylewanej na łamach portali muzy...
-
Zapraszamy do głosowania na płytę roku 2008! Zasady drugiej edycji zostały zmienione, aby umożliwić aktywność wyborczą również leniuchom, kt...
-
Tak sobie patrzę na okładkę debiutanckiej płyty Hatifnats i zastanawiam się, skąd ja znam ten obrazek. No tak, ostatnie U2. To skojarzenie t...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz