17 października 2012
Cinemon: Three Days EP (wyd. własne, 2012)
Skomplikowana droga do prostoty.
Grałem pop/ Grałem jazz/ Grałem rocka. A nie, to Maleńczuk. Cinemon za to grał post, a nawet progrocka, miał też romans z rozbudowaną muzyką ilustracyjną, a nawet – o zgrozo! – był aktywnym wyznawcą pinkfloydyzmu. Wszystkie te ekscesy zespół ma już za sobą. Obecnie odkrywa na nowo klasycznego rocka z początków lat 70. Tonny Iommi, Jimmy Page, Pete Townshend i wreszcie – last but not least – Jimi Hendrix – ich nieśmiertelne riffy znajdziemy w nowej, prostej muzyce krakowskiego tria. Jeśli więc nie jesteś miłośnikiem starzyzny z second handów, udaj się teraz na spacer.
Z tą starzyzną to oczywiście mała podpucha. Piosenki Cinemonu brzmią energetycznie i nad wyraz świeżo. Jest też wśród nich przebój przez duże „P”. Na Na Na już od pierwszych dźwięków nośnego jak cholera motywu gitary i bujającego głębokiego basu zwiastuje coś z czołówki list przebojów (i to nie tylko TurboTopu, if you know what I mean). Zwrotki w stylu new rock revolution, radosny refren, Hendriksowskie mostki i obowiązkowa solówka w końcówce. Miodzio! To zdecydowanie najbardziej wyrazisty fragment płyty, nieco przyćmiewający pozostałe kompozycje, które wszakże, gdy damy im szansę, potrafią się odwdzięczyć.
Three Days po przydługawym wstępie rozwija się w kapitalny, z pasją wyśpiewany refren, Up In The Skies czaruje zawadiackim wokalem Michała Wójcika i lekkim, funkowym klimatem, Let’s Dance być może zachęci kogoś do tańca, ale to przede wszystkim popis basisty Kuby Tracza i perkusisty Jakuba Pałki, którzy kręcą razem perfekcyjne młynki. Barefoot rozbraja swoim przyciężkawym urokiem – główną rolę odgrywają tu żartobliwe falsetowe chórki.
W wersji „extended” EP-ki dodano dwie wersje - studyjną i koncertową - „ponoć hitu” Analog Man (bazuję na opinii osoby będącej blisko zespołu). W porządku, choć moim zdaniem nowsze piosenki są lepsze.
Mnie to kręci, a was? [m]
Strona zespołu: http://www.cinemon.pl
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Jaki jest przepis na dobrą piosenkę pop? Bardzo prosty. Wystarczy wziąć dwie szklanki fajności The B-52's, kostkę wrażliwości Belle &...
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Za oknem słońce jeszcze świeci, po różnych pogodowych sensacjach niby jest nawet ciepło, ale każdy podskórnie czuje już nadchodzącą jesień....
-
Zespoły „rockowopodobne” lubią swoją muzykę podszywać pod „mocne, rockowe granie” przypominające ciężkością klątwę spalenia mieszkania bą...
-
Stardust Memories porzucają covery i debiutują z autorskim materiałem. To będzie bardzo dobra płyta!
-
Anita Lipnicka tłumaczy americanę na język polski.
Dobra muzyka!
OdpowiedzUsuńŚwietna muzyka! Szkoda, że na Offie nie dałam rady ich zobaczyć:/
OdpowiedzUsuńbo nie grali na offie
OdpowiedzUsuńSzkoda, że na Roskilde nie dałem rady ich zobaczyć :/
OdpowiedzUsuń