Zespół jest z Gdańska, a to jego drugie wydawnictwo wydane własnym sumptem. Pierwsze, No Snow, nie przypadło mi specjalnie do gustu, ale drugi mini album to już wyraźny krok w dobrą stronę. Zwłaszcza gdy zaczyna się od takiego utworu jak John Cazale Was A Dancer. John Cazale to aktor, który w młodym wieku zmarł na raka płuc, ale zdążył zapisać się w historii kinematografii ważnymi rolami w Ojcu chrzestnym (pierwszym i drugim) oraz Łowcy jeleni. Ale czy to jest piosenka o Johnie Cazale? Raczej o życiu na krawędzi, o wiecznym igraniu ze śmiercią, o pakowaniu się w kłopoty mimo wielu blizn po wcześniejszych kłopotach. Utwór urzeka niepokojącym klimatem. Mamy wyraźną, monotonną pracę basu, rozmazane gitary, przyczajoną perkusję i – najważniejsze – wokale. Mocno frapujący głos Pascala Buły, którego we wciągającym w mrok refrenie Just one shot for the sake of old times wspiera Hanna Went. Robi smaka na ciąg dalszy!
I jest dobrze, bo Dorothy to kolejne udane dzieło. Kapitalna postpunkowa sekcja rytmiczna z dominującym basem i chropawe zagrywki gitary. A do tego surowy wokal Hanny snującej depresyjną historię. Still Too Bright to już bardziej balladowe klimaty, łagodniejsze melodie, choć nadal jest to surowe, z garażową produkcją. Niestety, emocje zaczynają umykać z minuty na minutę, bo Watchdogs to już co najwyżej przeciętniak; aranżacyjnie nie porywa, jedynie głos wokalistki potrafi przyciągnąć uwagę w niektórych momentach. Bad Idea zbyt kojarzy mi się z PJ Harvey i znowu trochę brakuje takiego haczyka, który zaczepiałby melodię w głowie. OK, jest to poziom przyzwoity, ale oczekiwania po początku płyty miałem większe. Końcówkę ratuje Magpie, kolejna ponura ballada, która ma niezłe przełamanie, a za sprawą dobrego rozplanowania instrumentów nabiera intrygującej głębi.
Free Games For May mają zadatki na dobry niszowy zespół. Jeszcze są przed swoim wymarzonym debiutem, którym zachwyci się znacznie więcej fanów, nie tylko w Polsce. Wierzę, że to nastąpi już niedługo. [m]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz