28 grudnia 2015

Kiev Office gra Republikę, Pixies i... Technotronic


Kiev Office mają dobrą rękę do coverów. Oto, co udało mi się wyszperać na ich bandcampie.

Na początek Republika. Sporo było w mijającym roku prób uczczenia pamięci Grzegorza Ciechowskiego; nie wszystkie warte uwagi. Ale dwie piosenki, które opracowali gdynianie jeszcze w 2008 roku, to ekstraklasa wśród coverów.

Arktyka to jeden z moich ulubionych utworów Republiki i w wykonaniu Kiev Office, nagrywającym wówczas w duecie Miegoń-Kucharska, wypada znakomicie. Doskonale zbalansowano szacunek dla oryginalnej wersji z nowoczesnym, hipsterskim brzmieniem. To ma duże znaczenie, bo tekst można interpretować w zależności od swojego wieku, wiedzy historycznej, czy choćby emocji. Może to więc być hymn uciśnionych przez totalitaryzm ludzi, ale też piosenka o zamarzających uczuciach między dwojgiem kochanków. Co kto woli.

Poranna wiadomość. Ta piosenka śniła mi się po nocach, kiedy byłem bardzo młodą młodzieżą. A wszystko to za sprawą niepokojącego (bardzo niepokojącego) teledysku i tego zimnego, bezdusznego odliczania w dwóch językach. Kurde, nadal mam ciary. Toż to czysty Orwell.



Kievom udało się w wysmakowany sposób połączyć elegancję wyciszeń z postrockowym zgiełkiem. Dużo pogłosów, dużo smaczków. I ten powarkujący bas Joanny Kucharskiej. Nadal mam ciary.



Allison - Pixies

Coś lżejszego? Gdyńska wersja najkrótszego przeboju Pixies powstała również w 2008 r. z przeznaczeniem na płytę-hołd polskich zespołów alternatywnych dla czwórki z Bostonu. Niestety, płyta nigdy się nie ukazała, ale przynajmniej ta piosenka mogła się objawić. Cudowna lekkość, zachowana melodia refrenu, surfowe wycieczki (Wave Of Mutilation UK Surf musiała być inspiracją) – czego oczekiwać więcej po przeróbce piosenki takiego zespołu jak Pixies?



Oryginał:



Pump Of The Jam - Technotronic

Na koniec coś całkiem luźnego. Najświeższe nagranie, pochodzące z sesji do Statku Matki. Wykręcona, kwaśna, taka właśnie kievowowska, jaka powinna być ich wersja wielkiego dyskotekowego przeboju przełomu lat 80. i 90. Moc, szaleństwo, gitarowo-basowe odloty i bezlitośnie rytmiczna stopa Krzysztofa Wrońskiego. Tańczyć, dzieci!



A tak było kiedyś:



Odkopywał [m]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni