21 marca 2017

Vegetable Kingdom: Idler (Crunchy Human Children Records, 2017)


Jakub Tyro-Niezgoda, artysta bezkompromisowy (m.in. The Phantoms, Balck Coffee, Tania O), wydawca niezależny, prezentuje swoją solową twórczość. I to jest naprawdę mocne wejście.

Singer/songwriter, ale raczej taki bardziej Lou Reed niż Bob Dylan czy jacyś smętni folkowcy. Jakub gra na gitarze z masakrycznym przesterem i swoim zmęczonym głosem wyśpiewuje kapitalne piosenki. Już pierwszy w zestawie utwór We're Hungry But We're Polite demonstruje tę hałaśliwą nonszalancję, ten lekceważący przebłysk geniuszu, który pozwala tak beztrosko dewastować melodię garażowym brudem. A na Idlerze czai się jeszcze całkiem sporo undergroundowych przebojów.

Mamy tu rzeczy skrajnie jazgotliwie, choć wciąż trzymające się jakiejś konkretnej, i z reguły dobrze wymyślonej, linii melodycznej: oparte na drażniącym ucho klawiszu Sewage, hołdujące tradycji luźnego college rocka ze zblazowanym a la Malkmus wokalem I Doubt If This Building Is OK With Me, pobrzmiewający The Stooges Relative Jesus z pięknie zgrzytającą gitarą i punkowym uderzeniem, radykalnie zgiełkliwy, niemal gotycki Werewolf, czy brzmiący jak nawalone jam session Instant Shame. Ale też przecudnej urody ballady, piosenki niejednoznacznie słodkie, na pewno piękne w swej surowości i szlachetnej urody melodyce (akustyczne, niemal kołysankowe, gdyby nie hałaśliwe, blurowate tło – The Night, mroczne, gęste od narkotycznej psychodelii Easy, nasączone zgiełkiem I Really Enjoyed Myself That Day, wreszcie onieśmielające, pełne niemal religijnej wzniosłości Wobbles).

Wszystkie te piosenki wykazują niezwykłe przywiązanie do detalu, w każdej z nich mnóstwo rzeczy dzieje się poza głównym wątkiem utworu. Te wrzucone w tło gitarowo-klawiszowe motywy odgrywają sumarycznie ogromną rolę w budowaniu nastroju intymności, ale i wyrażają niepokorny, nieuładzony charakter Niezgody. Mógłby przecież te piosenki zagrać czysto, wypolerować je na błysk – ale czy byłby wtedy takim samym, undergroundowym Jakubem Tyro-Niezgodą, czy po prostu kolejnym chłopcem z gitarą, produktem na sprzedaż dla gimnazjalistek spędzających całe dnie na buszowaniu po galerii handlowej?

Idler zauroczył mnie swoją nieoczekiwaną siłą wyrazu, beztroskim podejściem do muzycznego tworzywa, w którym jednak kryje się głęboki zamysł i prawdziwa kompozycyjna maestria. Lubię takie niespodzianki. [m]



Strona artysty: https://www.facebook.com/jakub.tyroniezgoda

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni