22 sierpnia 2011
Ludwik Zamenhof: Unitra EP (wyd. własne, 2011)
Andrzej Zagajewski aka Ludwik Zamenhoff po przygodzie z metalem, folkiem i ambientem postanowił sprawdzić się w hip-hopie. Co prawda to nie jest nasz ulubiony gatunek muzyczny, jednak za sprawą specyficznych tekstów Unitra EP zapada w pamięć już od pierwszego przesłuchania.
Do współpracy artysta zaprosił dwóch krakowskich raperów: Wuja i TM0026, oraz Michałka odpowiadającego za „efekty specjalne”. Powstało w zamyśle dzieło konceptualne, nawiązujące do stylu produktów Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego i Teletechnicznego „Unitra”. Sześć utworów składających się na EP-kę jest pełne dźwięków wprost z trzewi wytworów tej firmy - oscyloskopowych sprzężeń, lampowych filtrów i analogowych szumów. Zamenhof ma sporą wyobraźnią w tworzeniu dość apokaliptycznych pejzaży zaludnionych przez groteskowe maszyny i zwichrowane pozytronowe mózgi.
Słuchając wydawnictwa nie sposób nie przywołać z pamięci Bajki Robotów albo Przygody pilota Pirxa Stanisława Lema. Już pierwszy utwór Uważaj przekonuje, że nie będzie stereotypowo: Mała dziewczynka/ By powiedzieć prawdę/ Wezwana została/ By zanieść kable. Im dalej, tym dziwaczniej. Osoby nieobeznane w elektronice mogą dostać zawrotu głowy. Teksty wręcz puchną od żargonowego, technicznego słownictwa, a skoro wszystko jest na modłę hip-hopową, należy spodziewać się odpowiedniej dawki raperskiej gadki.
13 minut trwania Unitry jest całkiem udaną próbą pogodzenia hip-hopowych alergików i zwolenników rymowanych nawijek. Rzecz jest na tyle abstrakcyjna, że wszystkie wypracowane argumenty blakną z zderzeniu z takim Nitrowiatraczkiem. [avatar]
Strona artysty: http://www.myspace.com/ludwikzamenhof
EP-ka do pobrania w naszym downloadzie.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mimo że rok 2009 powoli odchodzi w przeszłość, ciągle jeszcze skrywa nieodkryte skarby, które sprawiają, że nie możemy o nim zapomnieć. Oto...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Tworzenie sztuki i głowa do interesów nie zawsze idą w parze, ale jeśli ktoś ma zdolności organizacyjne i siłę przekonywania może spróbować ...
-
Piotr Brzeziński idzie śladem Vaclava Havelki z czeskiego Please The Trees i podbija Europę swoją singer/songwriterską interpretacją co...
-
Gdyby CKOD mieli zadebiutować w drugiej dekadzie XXI wieku, brzmieliby jak WKK.
-
Pamiętacie pierwszą płytę gdyńskiego tria? The Bell ukazał się cztery lata temu i w większości recenzji podstawowym „zarzutem” było stwie...
-
Spontaniczny projekt m.in. Marcina Loksia (dawniej Blue Raincoat) i Kuby Ziołka (Ed Wood, Tin Pan Alley) ma szansę przerodzić się w coś trw...
-
Lista zespołów, których twórczość inspiruje muzyków Setting The Woods On Fire, jest dość pokaźna. Mamy na niej i Sonic Youth, i Appleseed Ca...
dzięki za recenzje! Pzdr!
OdpowiedzUsuńgórą nasi! świetna płyta :)
OdpowiedzUsuńznakomity album! krótko, ale intensywnie i z pomysłem. za taką porcję świeżych brzmień i zgrabnych tekstów należą się brawa (mamy porównanie choćby z projektem Polaroid Android, gdzie hip-hop produkowany przez panów od "nie-hip-hopu" - mimo dobrego pomysłu - trochę się nie udał). żal, że na polskiej scenie takie projekty przemijają niemal niezauważone. pozostaje tylko życzyć artystom rychłej odmiany. i nasłuchiwać :)
OdpowiedzUsuń