Neo Retros: Listen To Your Leader (Sony Music, 2011)

Za tą paskudną okładką kryje się całkiem fajna wakacyjna płyta.

Nie dziwię się, że The High-Rise In The Sunshine od dłuższego czasu hula po antenie radiowej Trójki – to piosenka idealnie skrojona pod jej typowego słuchacza. Ładna melodia, zniewieściały głos wokalisty, barokowy ozdobnik zamiast solówki, no i czas poniżej trzech minut. Ciekawe, że o „polskości” (wybaczcie) zespołu musiałem się dowiedzieć ze słabego portalu relacjonującego słaby festiwal (na którym nb. zespół zgarnął dwie nagrody – że tak powiem zdziwko), a nie opiniotwórczej stacji radiowej. No cóż, widać prezenterzy Trójki są ponad podziałami i nie przyznają punktów za pochodzenie.

Panowie z Neo Retros nie należą już do młodzieży, a i wyglądu bozia im poskąpiła, co oznacza, że musieli się postarać bardziej niż większość „młodych zdolnych” promowanych przez „trendowatą” telewizję. W dodatku jeden z nich jest Angolem. Na szczęście to śpiewak, tym samym wiecznie narzekający na polski akcent krajowych wokalistów malkontenci będą musieli obejść się smakiem i jedynie wygiąć w gniewie usteczka. Po wspomnianej już rozczulającej balladce siedzi sobie za to jeden z przebojów lata i w ogóle numer jeden płyty. The Loudness Of Silence ma to, czego tak wielu naszym ukorzenionym w słowiańszczyźnie zespołom brakuje – instynktowne podążanie za melodią. Posłuchajcie, jak ona swobodnie płynie, jak w refrenie wybucha frenetyczną radością potęgowaną przez zabawne fujarki. Czysta radość grania! Już ten jeden kawałek jest wystarczającym powodem do kupienia Neo Retros. A dochodzi jeszcze parę świetnych momentów, pomijając rzecz jasna estetyczne lecz śmiertelnie nudne smędzidła w rodzaju The Old Lady’s Rosary, Chemical Times czy Cold November. Z grona tego wykluczam bardzo beatlesowskie Domino Effect, bo tu im się udało rozsiać trochę magicznego blasku.

Najlepiej wypadają rzeczy dynamiczne, jak flirtujący z jarmarczno-rozrywkowym stylem Madness Billy And His Gun (fenomenalne dęciaki), zaskakująco punkowo-brytolski Choices Chosen czy po prostu rockowy, kąsający ostrzejszą niż zwykle gitarą The Chocolate Sea. Poniżej tego poziomu fajności uplasował się króciutki Bullet Man, któremu trochę zabrakło rozwinięcia. The Sandman otrzymuje wyróżnienie za przyjemnie wyciągnięty rzęchot gitary. To lubię.

Nie wiem czy będą trendy, wątpię, żeby zaliczyli pod koniec roku jakiś top, ale wiem na pewno, że Listen To Your Leader wchodzi całkiem miło i dostarcza sporo dobrej rozrywki in the summer, in the city. [m]



Strona zespołu: http://neoretros.com