Kiev Office: Jest taka opcja (Nasiono Records, 2009)

Na początku tego roku uznaliśmy Kiev Office za jedną z najlepiej rokujących polskich grup. Dziś możemy zweryfikować swoje oczekiwania, bo właśnie ukazuje się ich debiutancka płyta (dokładnie dziś!). Dali radę? Podliczając wszystkie za i przeciw – tak, dali radę. Nie obyło się bez „ale”, „jednakże”, „a gdyby tak...” i innych oznak kręcenia nosem. Jednak summa summarum jest dobrze.

Zacznę od „ale”. Ale dlaczego tak krótko? Tylko dziesięć nagrań, z czego dwa to instrumentale, z czego jeden to 40-sekundowe intro. Michał „Goran” Miegoń tłumaczy, że zespół nagrał łącznie piętnaście utworów, ale część z nich nie pasowała do koncepcji płyty, dlatego zdecydowano o ich wyrzuceniu z tracklisty. Może słusznie, może nie, zobaczymy, bowiem te „odrzuty” mają się pojawić do końca roku na stronie zespołu – być może jako osobna EP-ka. Płytę rozpoczyna wspomniane intro Wasz mały landszafcik, które intrygująco wprowadza w klimat płyty. Po nim następuje megaprzebojowy (im dłużej go słucham, tym bardziej mi się podoba) numer Zapomnij już teraz – to pewnie będzie najczęściej odtwarzany przez was fragment Opcji. Dynamiczna, żywiołowa kompozycja, napędzana wściekle tanecznym rytmem, cięta ostrym riffem gitary i krzykliwym wokalem. Jest dobrze, szczególnie podoba mi się to electro-przejście z cedzonym tekstem: Niewielkie skrawki lnu/ Przecinam nożyczkami/ Kładę je na stole/ Oblewam je benzyną. A będzie jeszcze lepiej, już za chwilę.

Dance Through The End Of Night to jedyna piosenka znana już wcześniej (i jedyna po angielsku) – właściwie to pierwszy utwór zarejestrowany przez Gorana samodzielnie w domowych warunkach. Już wtedy robiła wrażenie ciężka joydivisionowska atmosfera i hipnotyczny refren. W nowej wersji do tych atutów dochodzi genialnie zrobiony motyw gitary. Jest oleista, charcząca, rozpaczliwa. Pięknie! To małe „the best of” zamykają znane już pewnie wszystkim Opony, czyli zabawna wycieczka do czasów Pixies i różnych tam postpunków. Mogę słuchać tego bez końca! Syndrom wzbudza we mnie mieszane uczucia. Razi harcerskość zwrotek i taka ich ogólna nijakość. Za to super wypada przejście gdzieś koło 1.45, z wycofanym wokalem i jazgoczącą gitarą. Czasem udaje się jej trafić w mój czuły punkt. Autobusy z plasteliny to nagranie klimatyczne, ale niekoniecznie potrzebne. Ten mało konkretny instrumental zabiera miejsce piosenkom. Byłby okej, gdyby płyta liczyła kilkanaście tracków. Dla odnotowania – pojawia się w nim ciekawy motyw grany na trąbce przez Darka Gańko. Borygo to znowu numer, który zaledwie ociera się o trudną do sprecyzowania fajność. Pomijając uroczą wadę wymowy Gorana, która ujawnia się za sprawą takich trudnych słów jak Bernard i borygo, jest trochę nieciekawie. I znowu – gdyby płyta była dłuższa, Borygo stanowiłby miły przerywnik, tym bardziej że końcówkę ma całkiem udaną. Telewizja to kolejny sympatyczny drobiazg, wyjamowany podczas sesji w studiu. Abstrakcyjny tekst idzie w parze z mocno odstającym od całości brzmieniem – jest dużo oldskulowych syntezatorów i bicików. Za to pod numerem dziewiątym kryje się jeden z najmocniejszych punktów programu - Strach. Śpiewa go Joanna Kucharska, która również skomponowała muzykę. Warto wspomnieć o tym, że Joanna ma własny zespół o wdzięcznej nazwie Marla Cinger, a więc i ambicje nie kończące się na grze na basie w Kiev Office:). Numer ma moc niemal tak dużą jak Zapomnij już teraz, jest rytmiczny i zmusza do ruszenia dupy z wygodnego fotela. Plus za rozbrajające perkusyjne wejście Krzysztofa Wrońskiego (no i znalazł się pretekst do przedstawienia bębniarza). Album zamykają Płoty, którym z kolei można sporo zarzucić. Choćby niepotrzebne rozwleczenie końcówki. No dobra, wiem, że chodziło o udowodnienie światu, że i oni potrafią „polecieć Mogwaiem”. Niech tam.

Podsumowanie: Jest taka opcja to fajna rozrywkowa płyta. Jest tu trochę melodii, hałasu, zabawne teksty, sporo naturalnego wdzięku i radości grania. Wady? Brzmienie nie zawsze jest w stanie podołać mnogości ścieżek instrumentów, przez co lubi się zlewać. Płyta trwa za krótko i nie jest piosenkowym killerem, na co mocno liczyłem. Ale jak napisałem na początku: po zsumowaniu słupków Kiev Office są nad kreską. [m]

Bujnijcie się! Zapomnij już teraz:



Opony:



Strona zespołu: http://www.myspace.com/kievoffice