2 czerwca 2016
George Dorn Screams: Spacja Kosmiczna (wyd. własne, 2016)
Bydgoski zespół istnieje już od dziesięciu lat i ma na koncie trzy studyjne albumy. Niedawno ukazał się czwarty, w całości po polsku.
To kontynuacja trendu zapoczątkowanego minialbumem Ostatni dzień sprzed dwóch lat. To zresztą ciekawe zjawisko, że ostatnio zespoły tamtejszej sceny tak odważnie sięgają po język polski, tak bezkompromisowo i bez kompleksów naginając go i rozciągając do własnych potrzeb (wspomnijmy Brdę, Ur Jorge czy 3moonboys). Teksty odgrywają ważną rolę na tym albumie. Autorzy, Emilia Walczak, Marcin Karnowski i Magda Powalisz, kreują w nich coś w rodzaju bydgoskiego magicznego realizmu. Nigdy nie byłem w tym mieście, ale słuchając o nim – a bez wątpienia Bydgoszcz jest jednym z głównych bohaterów Spacji Kosmicznej – wyobrażam je sobie na wpół baśniowo, jako krainę zanurzoną w dziwnej poświacie, nieco zniekształcającej obraz i wytłumiającej dźwięk. To miasto, w którym można się ukryć jak w dżungli z dziecięcych zabaw, które otula swojego mieszkańca niczym matka zasmarkanego malucha. Lato nabrzmiewa jak sierpniowy owoc/ Dojrzewa jak wino, urasta jak chleb/ Na dnie miasta, w piwnicznych zakamarkach/ Wyczekują koty, aż skończy się dzień (Koci szlak). Obłędne wycieczki w szemrane rejony/ Terra incognita/ Na odlew cios, stłuczony nos/ Wstrząśnienie błędnika (Liczę do stu). W cieniu bydgoskich knajp/ Ukrywam się przed świtem/ Nim kurz opadnie, wstanie słońce/ Zasypiam na stojąco (W cieniu).
Czujecie już ten klimat? Podobne wrażenie wywołują we mnie zawsze piosenki Milcz Serce, również mocno osadzone w lokalnym - w tym przypadku śląskim - krajobrazie, w którym brutalna rzeczywistość miesza się z bajkowym nadrealizmem.
Na płycie znajdziecie osiem utworów w charakterystycznym leniwym, shogazeowo-dreampopowym stylu. Powiem szczerze, są tak jednorodne, że nie potrafię spamiętać ich tytułów i rzucić z pamięci, który z nich najbardziej przypadł mi do gustu. Magda Powalisz wraz z kolegami wyraźnie stara się usunąć w cień, nie narzucać uwadze odbiorcy. Muzyka płynie, toczy się powolnym, dostojnym nurtem. Choć nie brakuje tu konkretnych uderzeń w bębny i chropawych, męskich akordów gitary, wszystkie dźwięki zlewają się wraz z wokalem Magdy w taką miękką wygłuszoną mgłę. Co ciekawe, to potrafi wciągnąć. Bo niby nic wielkiego się nie dzieje, ale płyta przyciąga i nakłania do kolejnego przesłuchania. Melodie są delikatne i oniryczne, a same kompozycje dość monotonne. Uważne wsłuchanie się w muzykę gwarantuje przyjemne doznania, bowiem dbałość o detal i niuanse brzmienia to prawdziwa obsesja zespołu, wykorzystana przez świetnego realizatora w osobie Kuby Kapsy i mistrza miksu Michała Kupicza.
Nie będę więc wam opowiadał o poszczególnych piosenkach, bo nie ma to sensu. Zanurzcie się w ten album w całości, pozwólcie mu płynąć w waszych uszach, posłuchajcie poetyckich tekstów, a szybko odlecicie do magicznego miasta Bydgoszczy, gdzieś na końcu świata. [m]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/georgedornscreams
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz