Kumka Olik: Jedynka (Universal, 2009)

Grrr, swędzi mnie moja niezal-skóra, kiedy mam pisać o debiucie tego zespołu. Reprezentują oni wszystko to, czego nienawidzi prawdziwy indie-bloger: podpisali kontrakt z dużą wytwórnią, mają profesjonalny klip i stylistę, który radzi im jak się ubrać i jakie pozy przybierać na zdjęciach, wystąpili w Opolu oraz w TVP, można na nich głosować esemesem, a ich piosenka podoba się nawet „wykształconym słuchaczom Trójki”. Do tego ich strona myspace zaczyna się tak: „Booking... management... prasa...”. Jezu, sztab ludzi zatrudnionych po to, by zrobić z tych smarkaczy gwiazdy.

Wyrzućmy jednak uprzedzenia przez okno i skoncentrujmy się na najważniejszym, czyli muzyce. Kumka Olik to tacy polscy Arctic Monkeys (wiem, że nienawidzicie, kiedy zaczyna się recenzję od „to tacy polscy...”; trudno). Są młodzi – bardzo młodzi – bezczelni, hałaśliwi. Grają rokendrola, więc wszystko to jest na właściwym miejscu. I grają go całkiem porządnie, z wykopem, żywiołowo. Płyta jest krótka i zawiera sporo chwytliwych melodii. Do tego zaśpiewana, czasem wykrzyczana, po polsku. Póki co wszystko gra i furczy. Schody zaczynają się wtedy, kiedy człowiek wsłucha się w tę płytę, przejdzie do porządku dziennego nad fajnością brzmienia i zauważy, że na Jedynce tak naprawdę nie ma czego słuchać, a styl Kumka Olik opiera się na bardziej lub mniej zakamuflowanych „inspiracjach” (zwykle mniej). Takie Grzeczne dziewczynki czy Się nie dowiesz to kalki z Cool Kids Of Death, a Bardziej postaraj się na kilometr zalatuje plagiatem skądinąd kapitalnego numeru The Hives Hate to Say I Told You So (dowód pod recenzją). Zerżnięte wszystko: riff, wokal, nawet charakterystyczne brzmienie perkusji. Na szczęście Universal ma dobrych prawników, więc naszym chłopcom z Mogilna krzywda raczej się nie stanie. Luz, w końcu żyjemy w takich czasach, że wszystko się twórcy miesza w głowie, tak że trudno stwierdzić, która myśl jest moja, a która cudza.

Podobają mi się na tej płycie dwie piosenki, włączają mi się czasem w głowie. A są to: Koduję, w którym to numerze pobrzmiewa jakieś niejasne wspomnienie Piosenki młodych wioślarzy Kultu (i tu rzeczywiście możemy mówić o szlachetnie pojętej inspiracji – tylko czy KO znają historię polskiego rocka na tyle, by mówić o świadomym nawiązaniu?), oraz Miasto was nie lubi – ot, taki bezpretensjonalny rockowo-taneczny numer z ładnie pracującymi gitarami i basem. Czasem podoba mi się też Korkociągnik (też mi się kojarzy, ale nie chcę już ciągnąć tego wątku, bo dygresja byłaby bardzo obszerna i obejmowała co najmniej trzy zespoły). Ten kawałek pokazuje elastyczność grupy i otwartość na zabawy z brzmieniem. W ogóle to BRZMIENIE (wiem, jak bardzo nie lubicie tego słowa) robi całą płytę. Nie sposób nie pochwalić realizatora dźwięku i producenta, spisali się bardzo dobrze. Muzyka jest miło przybrudzona, a jednocześnie doskonale klarowna i nieodparcie dynamiczna. Brawo.

Aha, są też jeszcze teksty. Jak na mój gust większość z nich to taki misz-masz pisany na kolanie: bez ładu i składu (i składni). Oraz sensu. Sporo błędów językowych, jak choćby te koszmarne zdania: Muszę biec, szarpać się, oczekiwań druczku sprostać; Dzisiaj nie ponosi mnie odpowiedzialność – nie sądzę, żeby był to świadomy zabieg, raczej niedbalstwo i brak językowej sprawności (książek się nie czytało, co?). Nie będę się tego jakoś specjalnie czepiać, w końcu po takiej muzyce nikt nie oczekuje poezji wysokich lotów. Wokalista braki tekstowe nadrabia ekspresją i arogancją prawdziwego rokendrolowca – i to jest w porządku.

Jedynka ani nie powala na kolana, ani nie żenuje. Jest to dobry produkt dla młodzieży, stanowiący interesującą alternatywę dla gówna krajowej produkcji lejącego się z radia i telewizora. Wolę, żeby młodzi słuchali Kumka Olik niż chłamu, którego nazw przez szacunek dla czytelników nie będę wymieniać. Zobaczymy, czy zespół pójdzie drogą wspomnianych Arctic Monkeys i na drugiej płycie pokaże się z dojrzalszej, a przede wszystkim bardziej oryginalnej strony. Wierzę, że tak będzie. [m]

Strona zespołu: http://www.myspace.com/kumkaolik

Co wam się bardziej podoba?

Kumka Olik...



…czy The Hives?



Ja stawiam jednak na The Hives.