23 października 2016
Starsabout: Halflights (wyd. własne, 2016)
Przygaście światła, tak jak chce tego białostocki zespół, podkręćcie głośność. I nikomu nie otwierajcie przez prawie pięćdziesiąt minut.
Zamszowy rock. Intymny, wyciszony. Miękko otulający wyeksponowaną gitarą basową. Długo rozwijające się kompozycje zaskakujące pięknymi refrenami. Jednostajny, kojący głos wokalisty opowiadającego nastrojowe historie. Tak w skrócie mógłbym opowiedzieć tę płytę. Jest dokładnie taka, jak obiecuje tytuł: wycofana, przygaszona, dyskretna. Ale pamiętajcie, że to w półmroku szepcze się największe tajemnice, wyznaje miłość, pieczętuje przyjaźń na wieki. Dlatego też te piosenki, mimo że z pozoru bardzo do siebie podobne, niezbyt brawurowe, pozbawione ekstatycznych fragmentów, zapadną wam w pamięć. Jeśli tylko dostroicie swoje fale do dźwięków emitowanych przez Starsabout.
Wyrazisty bas, płynąca niczym spokojny nurt perkusja i mnóstwo gitarowych drobiazgów gromadzących się wokół osi kompozycji – tak wita się ze słuchaczami utwór tytułowy. Kolejne pociągną ten wątek i ten styl grania. Niespieszna narracja, która jednak daleka jest od nudy, bowiem każdy utwór ma swoją kulminację, świetnie pomyślany mostek i zjawiskowy finał. Proszę, choćby Every Single Moment z tą fajnie wibrującą w końcówce gitarą i postrockowym szumem w tle. Czy filmowe The Night, w którym tak długo trzeba czekać na wejście basu – ale jak już się pojawi to... ach, jak to brzmi! Z debiutanckiej EP-ki pojawia się tu monumentalny Black Rain Love, który i dziś czaruje minimalizmem długo rozkręcających się zwrotek. Kurczę, potrafią chłopaki stopniować napięcie, robią to z wielkim wyczuciem.
Z wyjątkiem przynudzającego instrumentala 20 000 Miles, bez którego płyta mogłaby się spokojnie obejść, nie można narzekać na Halflights na brak wrażeń, a nawet emocji. Szczególnie zaskakuje zamykający album Bluebird, w którym gitarzyści rozkręcają wzmacniacze i robi się naprawdę głośno. Czyżby próba zasygnalizowania delikatnej zmiany stylu w przyszłości? Nie miałbym nic przeciwko – ballady skontrastowane takim wyjącym, intensywnym brzmieniem gitar byłyby całkiem smakowite.
Jeśli macie (dłuższą) chwilę, by na spokojnie podelektować się muzyką Starsabout, zróbcie to. Długie, ciemne wieczory dopiero przed nami. [m]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/starsabout
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
Zborysowienie Krabów ostatecznie potwierdzone.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz