7 kwietnia 2012

UL/KR: UL/KR (Thin Man Records, 2012)


Jeszcze zanim skończyliśmy opłakiwać rozpad Kawałka Kulki, w internecie zaczęły krążyć pogłoski o nowym projekcie Błażeja Króla. I nawet jeśli podrzucone tu i ówdzie wskazówki pozwalały domyślać się czegoś zupełnie innego i nowego, to i tak dostaliśmy po głowie, gdy płyta się ukazała.

Ciekawi mnie, czy fascynacja elektroniką rodziła się w Błażeju już od dawna, czy może zaszczepił mu ją Wojtek Kucharczyk aka The Complainer, który produkował Noc poza domem/Error i dołożył swoją cegiełkę do dziwacznego brzmienia tej płyty. To jednak bez znaczenia. W UL/KR Król śpiewa i pisze teksty, za dźwięki odpowiada Maurycy Kiebzak-Górski, również z Gorzowa. Ich muzyka to w naszych warunkach coś zupełnie nowego, choć oczywiście inspiracji można szukać w wielu, funkcjonujących głównie w blogosferze, podgatunkach muzyki elektronicznej, wywodzących swe korzenie od ambientu, przez gothic, po new romantic.

Otoczka tajemniczości – mistycyzmu wręcz – przekłada się na oprawę graficzną albumu, która jest psychodelicznie x-filesowo zielona. A muzyka? Niepokojąca, minimalistyczna, chrzęszcząca i natchniona jednocześnie. Do tego pełen egzaltacji śpiew Króla, który w swoich, znakomitych jak zwykle, tekstach rzeczywistości nadaje konfesyjny charakter. Łap mnie łap mnie/ Bo na nogach się słaniam/ Lecę słoniem w porcelanę twych rąk/ Ja nie piję kochanie, ja się kłaniam (My przybysze). Oszczędne teksty oferują tak skondensowaną zawartość, że wsłuchiwanie się w nie aż boli. Teraz wymyśl dobrą bajkę dla tych ust do krwi przegryzionych/ Dla tych palców wyłamanych, kolan wytartych, oczu przekrwionych (Tuż nad głowami). Jak Bułhakow potrafił z sowieckiej codzienności wydobyć realizm magiczny, tak Król potrafi (również dzięki sugestywnemu akompaniamentowi) zamienić zwykły nocny powrót do domu (po popijawie?) w mroczną podróż w jądro ciemności: Brodzę w korycie nocy/ Najłatwiej byłoby tu zostać/ Nie ma słów dla tej otchłani/ Gdy w błocie ugrzęzły wiosła (Brodzę).

Opisywanie tej muzyki w typowy sposób nie ma sensu. Nie pasują tu określenia „fajna melodia”, „ładne piosenki”, „znakomita praca instrumentalistów”. UL/KR ma monolityczny charakter. Te dwadzieścia parę minut pochłania się z zapartym tchem. Przeboje? A po co? Może Ruiny, może singlowe Tuż nad głowami mają szansę zabrzmieć w radiu o jakiejś nieracjonalnej porze. Ale raczej bym się na to nie nastawiał.

To jest pogańska msza, którą możemy odprawiać w zaciszu własnego pokoju, wznosząc dłonie do mrugającego sinym światełkiem zestawu audio. [m]



Strona zespołu: http://www.facebook.com/pages/ULKR/183886538323597

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni