20 sierpnia 2012
The KDMS: Kinky Dramas And Magic Stories (Gomma, 2012)
Koktajl klubowego disco z przyjemnym piosenkowym popem raz! Już podajemy, sir.
Po prezentacji pierwszych nagrań KDMS mówiło się, że ten muzyczny związek wunderkinda polskiej sceny klubowej Maksa Skiby z brytyjską piosenkarką Kathy Diamond jest skazany na sukces. Kilka miesięcy po premierze wiadomo już, że Kinky Dramas And Magic Stories nie tylko został ciepło przyjęty przez recenzentów ze wszystkich stron świata, ale też sprawdził się jako idealna propozycja na ciepłe dni lata.
Klangowany bas, efekt imitujący klaskanie, cięty funkowy riff gitary, taneczne tempo. Zamszowy głos wokalistki, niewinność i perwersja w jednym. I wszystko jest jasne. The KDMS uderzają w dzwon już na początku, nie bawiąc się w stopniowanie napięcia. Wszystko co mają najlepszego wykładają na dzień dobry, hojnie obdarzając słuchacza hitami. Jednak High Wire i Wonderwoman to tak naprawdę zaledwie rozgrzewka przed (aż) dwoma gwoździami programu, czyli Tonight i Circles – oba to rewelacyjne numery zdolne podbić każdą listę przebojów, niezależnie od tego, czy jej słuchacze mówią po angielsku, czy japońsku.
W połowie albumu duet pozwala słuchaczowi złapać drugi oddech zwalniając tempo i serwując klimatycznego, filmowo brzmiącego Killera. Innym highlihtem drugiej części płyty jest Part Time Lovers, w którym Kathy wreszcie śpiewa tak, by zasłużyć na miano dyskotekowej divy. Marzy mi się więcej takich utworów wymuszających na wokalistce coś więcej od imitowania Roisin Murphy. Na pewno za sporą atrakcję można uznać remix Wonderwoman autorstwa Justusa Koehncke z udziałem Alexisa Taylora, wokalisty Hot Chip.
Jedna z tych bezpretensjonalnych płyt, do których wraca się nie tylko w wakacje. [m]
Strona zespołu: http://www.facebook.com/weareTHEKDMS
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mimo że rok 2009 powoli odchodzi w przeszłość, ciągle jeszcze skrywa nieodkryte skarby, które sprawiają, że nie możemy o nim zapomnieć. Oto...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Tworzenie sztuki i głowa do interesów nie zawsze idą w parze, ale jeśli ktoś ma zdolności organizacyjne i siłę przekonywania może spróbować ...
-
Piotr Brzeziński idzie śladem Vaclava Havelki z czeskiego Please The Trees i podbija Europę swoją singer/songwriterską interpretacją co...
-
Gdyby CKOD mieli zadebiutować w drugiej dekadzie XXI wieku, brzmieliby jak WKK.
-
Pamiętacie pierwszą płytę gdyńskiego tria? The Bell ukazał się cztery lata temu i w większości recenzji podstawowym „zarzutem” było stwie...
-
Spontaniczny projekt m.in. Marcina Loksia (dawniej Blue Raincoat) i Kuby Ziołka (Ed Wood, Tin Pan Alley) ma szansę przerodzić się w coś trw...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz