31 sierpnia 2012
The Saintbox: The Saintbox (Mystic, 2012)
Potrzebujesz wokalistki – dzwoń do Gaby Kulki!
Żeby to było jasne – powyższe zdanie wcale nie miało zabrzmieć ironicznie. Wręcz przeciwnie, to wyraz podziwu dla błyskawicznie (i sensownie) rozwijającej się kariery tej - jeszcze pięć lat temu prawie nikomu nieznanej - wokalistki. Od wydania albumu Out wszystko potoczyło się jak w bajce o Kopciuszku. Płyty solowe, współpraca z Baabą, Konradem Kuczem, Czesławem Mozilem i w końcu udział w projekcie The Saintbox, za którym stoi znany jazzowo-yassowy kontrabasista Olo Walicki.
Muzyka The Saintbox jest trochę jak to dziwne pudełko, w którym ukryto płytę. Otwiera się je w dość skomplikowany sposób. Moje podejścia do rozgryzienia kompozycji Walickiego i Kulki trwały dość długo. Najpierw był zachwyt i zachłyśnięcie się singlową Eulalią. Pierwszy krzyczałem: O mój Boże, to jest świetne, ten początek jak z Morphine! Ten niepokojący klimat, te dziwaczne zniekształcone wstawki. Myślałem, że cała płyta będzie taka, motoryczna, eksperymentująca z brzmieniami, ale The Saintbox mnie zaskoczyli. Kompozycje są raczej spokojne, przepływają gdzieś obok, czasem tylko eksplodując kaskadą dźwięków, na przykład dęciaków w cichutkim Fiolet. Urzeka, choć niektórych może to zniechęcić, konfesyjny nastrój zaśpiewanej po łacinie pieśni Somnia. Albo wyciszonego, opartego na brzdąkaniu kalimby, francuskojęzycznego L’hiver. Ach, zapomniałem wspomnieć – The Saintbox to również pudełko z mieszaniną kultur. Kulka śpiewa tu – zawsze z niesłychaną pewnością i maestrią – w kilku językach.
Na szczęście przed statusem ambientowej ratują album bardziej dynamiczne utwory. Efektowny, niesiony przez rytmiczną grę na gitarze akustycznej (Marcin Bors) i mellotron Comfort Credit Image, bombardowany przez dźwięki perkusji (Macio Moretti) i gitary basowej Desantisbox, wreszcie filmowy, wsparty szalonym motywem instrumentów dętych (The Gdańsk Philharmonic Brass – ten sam motyw pojawia się również w zamykającym płytę Third Coming) numer Hope. Jestem też zauroczony brzmieniem języka niemieckiego w Lunie. Gaba Kulka i Maciek Szupica śpiewający w duecie wiersz J. W. Goethego – to jest naprawdę piękne!
Podobno pełne doznanie obcowania z projektem The Saintbox zapewnia tylko koncert, podczas którego widzowie mogą oglądać wizualizacje Maćka Szupicy. Jednak, jeśli nie macie takiej możliwości, po prostu zamknijcie oczy i słuchając muzyki, wyobraźcie sobie swoje własne obrazy. [m]
Strona zespołu: http://www.facebook.com/thesaintbox
Autor:
we are from poland
Etykiety:
avant-pop,
dream pop,
LP,
po angielsku,
po francusku,
po łacinie,
po niemiecku,
post jazz,
video
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
Jest super...
OdpowiedzUsuń