22 czerwca 2013

Aga Wilk: Cold Disko EP (wyd. własne, 2013) / Aga Wilk/Marburg: Split EP (Oficyna Biedota, 2013)


Pochodząca z Tarnowskich Gór, a aktualnie mieszkająca w Berlinie, Agnieszka Wilk próbuje autorskim zimnym „diskiem” rozruszać (rzekomo) chłodną niemiecką publiczność.

Tworzenie muzyki to tylko ułamek zainteresowań artystki. Dzięki solidnemu wykształceniu wyniesionemu z Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, portfolio Agi Wilk obejmuje prace z szeroko pojętej grafiki komputerowej (banery, oprawa stron www, animacje), a także instalacji wizualnych. Stanowi połowę elektropunkowego duetu 77tm, choć ostatnio skupiła się na działalności solowej. I poświęciła jej całkiem sporo atencji. W swoim bio określa się jako „woman-machine solo project”, co niesie w sobie ciekawą niejednoznaczność. Owszem, electro Wilk przynosi kilkanaście minut robotyczno-cybernetycznych dźwięków; również ogarnięcie tych wszystkich syntezatorów i vocoderów wymaga nieludzkiego opanowania.

Disco proponowane przez Agę Wilk może brzmieć znajomo dla dzisiejszych trzydziestoparolatków wychowanych na telewizyjnych programach typu Kwant czy Przybysze z Matplanety. Brzmienia ówczesnych instrumentów klawiszowych nie da się tak łatwo wyrzucić z pamięci ani też podrobić. I chociaż długo ciążył nad nimi nimb kiczu, to niejednokrotnie dawano dowód ku temu, że każdy instrument w rękach muzyków z otwartą głową może wygenerować intrygujące i ożywcze dźwięki. Nie inaczej jest z panną Wilk. Aga w tytułowym Cold Disko generując kolejne retropasaże wręcz ucieka w psychodelię. A stosując mechaniczne, pozbawione ciepła loopy dobrze odnajduje się z bezdusznym, przetworzonym quasi-wokalu (Dance (SexLovePower)), tak jak i w hedonistycznym, kobiecym performansie (Moth). A mój ulubiony kawałek Brand New Electric to sprytne połączenie kraftwerkowych iluminacji z bardziej nowoczesnym „szumem” w drugiej części utworu.


Strona artystki: http://agawilk.com

Na split wydany przez Oficynę Biedotę trafiły także dwa nagrania duetu Marburg, personalnie powiązanego w projektem Ebola Collective. To trochę spokojniejsze dźwięki, bliższe minimal techno, choć również miejscami unurzane w syntezatorowych dekadach XX wieku. Bardzo fajnie słucha się Afraid of Lodzermesch z intrygującą, rozedrganą melodią, ciepłą linią basu i eksperymentalnym retro finałem.


O Marburgu niewiele można powiedzieć - zbyt mało dźwięków. Aga Wilk - jeszcze nie zjawiskowa, choć intrygująca. Nowe nagrania zapewne pokażą, w jakim kierunku rozwinie się artystycznie. Jestem spokojny, wierząc że Cold Disko to zaledwie przyczółek do stworzenia muzyki o znacznie większej sile rażenia. [avatar]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni