13 czerwca 2013
Farel Gott: N.I.E.D.O.P.O.W.I.E.D.Z.E.N.I.A. (Farel Labs, 2013)
Już nie tacy młodzi, ale wciąż pełni zapału. Wracają po pięcioletniej przerwie.
Ostatnim wydawnictwem zespołu była wydana w 2008 r. EP-ka On/Off. Potem zamilkli na długie lata, by niedawno przypomnieć o sobie zestawem pięciu nowych piosenek. Wszystkie po polsku, wszystkie utrzymane w altrockowym, przybrudzonym stonerowym piaskiem stylu. Ta przytłumiona, basowa produkcja sprawia, że przebojowe melodie stają się nieco trudniej przyswajalne do tzw. przypadkowego słuchacza. A tych melodii jest całkiem sporo – cała EP-ka to jeden wielki rokendrolowy orgazm.
Chciałbym to zdecydowanie numer 1 pod względem radiowości. Chwytliwy refren, melancholijny tekst, przestrzenny mostek (parę fajnych patentów na urozmaicenie kompozycji jest też w pozostałych piosenkach). Niedopowiedzenia to już mocniejszy, rytmiczny riff i cięższa motoryka. W mojej głowie przyspiesza tętno, a ściana zdeformowanych gitar przypomina... sekcję dętą (i znowu zgrabny mostek). Satysfakcja eksploruje tereny ciężkiego stoner rocka, a to, co dzieje się w okolicy trzeciej minuty, zasługuje na najwyższe uznanie. Anonimowo łączy łagodniejsze, balladowe (acz ciągle w pustynnym, kwaśnym klimacie) zwrotki z hałaśliwymi refrenami, zaś agresywna, przesterowana gitara w finale daje pojęcie o tym, jakie demony potrafi uwolnić zespół, gdy na chwilę porzuci sztywny schemat zwrotka-refren.
Jeśli teksty po polsku, to warto na chwilę się przy nich zatrzymać. EP-ka zdecydowanie monotematyczna pod tym względem, zdaje się opowiadać jedną historię rozbitą na pięć odcinków. W skrócie: jest to ballada o kryzysie w związku. Coś się psuje, ludzie nie są już tacy jak kiedyś, miłość gdzieś się ulotniła. Bez szaleńczo błyskotliwych fraz, ale wersy napisane zgrabnie, dobrze wpasowują się w rytmikę i nie rażą ordynarnością. Słucha się bez bólu, choć ujęcie tematu dość banalne.
Powrót Fareli można spokojnie zaliczyć do udanych. Panowie wydali solidny, dojrzały minialbum, który można śmiało postawić obok niedawno przez nas opisywanej płyty Superhalo. [m]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/theFarelGott
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mimo że rok 2009 powoli odchodzi w przeszłość, ciągle jeszcze skrywa nieodkryte skarby, które sprawiają, że nie możemy o nim zapomnieć. Oto...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Tworzenie sztuki i głowa do interesów nie zawsze idą w parze, ale jeśli ktoś ma zdolności organizacyjne i siłę przekonywania może spróbować ...
-
Piotr Brzeziński idzie śladem Vaclava Havelki z czeskiego Please The Trees i podbija Europę swoją singer/songwriterską interpretacją co...
-
Gdyby CKOD mieli zadebiutować w drugiej dekadzie XXI wieku, brzmieliby jak WKK.
-
Pamiętacie pierwszą płytę gdyńskiego tria? The Bell ukazał się cztery lata temu i w większości recenzji podstawowym „zarzutem” było stwie...
-
Lista zespołów, których twórczość inspiruje muzyków Setting The Woods On Fire, jest dość pokaźna. Mamy na niej i Sonic Youth, i Appleseed Ca...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz