19 stycznia 2010
Posing Dirt/ Cannibal Papaya: Split EP (wyd. własne, 2009)
Będzie krótko, bo do opisania tylko dwie piosenki. Niby jest ich w sumie pięć, ale trzy należą do amerykańsko-japońskiego zespołu Cannibal Papaya. Taka międzynarodowa współpraca ponad oceanami.
Punk rock, gitarowe podziemie - niezbyt to wyrafinowane, za to bardzo hałaśliwe i... dające sporo frajdy. Głównie za sprawą wokalistki Posing Dirt, czyli Kamili. Nie bardzo wierzyłem [avatarowi], kiedy pisał, że jej głos przypomina Wandę Kwietniewską, ale po kilkudziesięciu przesłuchaniach piosenek do serialu Siedem życzeń Wandy i Bandy jestem skłonny przyznać mu rację. Tak jest, kiedy Kamila śpiewa „normalnie”. Za to kiedy wrzaśnie, jak w końcówce Gadżetu jest... bosko. Coś pomiędzy Corin Tucker ze Sleater-Kinney (dziewczyny, fani tęsknią) a Karen O. z Yeah Yeah Yeahs. To jest zajebiste, chcę więcej takiego śpiewania/krzyczenia. Chłopaki też dają radę – jest ostro, hardcore’owo, bez kompromisów. Gorzej wypada Ballada o kurwim niebie – typowa punkopolowa łupanka ze strasznie topornym refrenem. Prostackie i szczątkowe w swej formie kawałki Cannibal Papaya brzmią w porównaniu z Balladą światowo – słychać, że zespół pochodzi z kręgu kulturowego, który rock’n’roll ma we krwi.
Wracając do Posing Dirt – to może być fajny zespół, gdyby trochę zmienił podejście do kompozycji. Kamila mogłaby się stać prawdziwą femme fatale polskiej alternatywy, jednak do tego trzeba pomysłu. Ale kimże ja jestem, żeby mówić zespołom, jak mają grać??? No dobra, podpowiem - można by coś zerżnąć od tych Japończyko-Amerykanów. [m]
Strona zespołu: http://www.myspace.com/posingdirt
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
Zborysowienie Krabów ostatecznie potwierdzone.
Kamila... szykuje się nam może polska Courtney Love? tylko Kurta brak...
OdpowiedzUsuńSłyszałem, słabieńkie bardzo. Nie wiem czy t nie skumanie estetyki punkowej czy brak umiejętności. Tak czy siak podoba mi się pomysł z teksami w 3 językach we wkładce.
OdpowiedzUsuńBardzo fajne, 1 numer trashowy z wyraźnymi echami sepultury i metallicy drugi 100% streetpunkowy (wóda, kurwy, życie na ulicy). Punk jak huj
OdpowiedzUsuń