Infradźwięki: IN-ME (My Shit In Your Coffee, 2012)

Po cichu, po wielkiemu cichu.

Infradźwięki to trio z Opola Lubelskiego, o którym z pewnością nie słyszeliście. Choć grają ze sobą już jakiś czas, nigdy nie zabiegali o uwagę mediów, nie promowali się w nachalny sposób - czekali aż ktoś sam ich odkryje. No i odkrył, a tym kimś był Jacek Szabrański z Nerwowych Wakacji, który, jak przystało na oddanego powołaniu medyka, wypisał im skierowanie do najlepszego fachowca - Macieja Cieślaka. Ten nie tylko zajął się produkcją debiutanckiej płyty, ale również wydał ją w swojej miniwytwórni. Tak oto namacalny dowód istnienia Infradźwięków stał się faktem.

Nieprzypadkowo rozpocząłem tę recenzję od cytatu ze znanej piosenki Grzegorza Turnaua. W twórczości tria najważniejsza jest bowiem cisza. I spokój. Stonowane, relaksujące dźwięki. Płynące gdzieś na granicy uwagi. Czasem potężniejące, zbierające się w falę kulminacyjną, która przerywa zaporę dzielącą spokój od zgiełku. Tak, nie mylicie się, Infradźwięki grają post rock.

Z zespołami uprawiającymi tę dyscyplinę jest pewien kłopot. Wszystkie brzmią bardzo podobnie. Konia z rzędem temu, kto nie będąc „obrytym” w twórczości reprezentantów, będzie potrafił w ślepej próbie rozpoznać kompozycje poszczególnych ekip. Z muzyką Infradźwięków jest ten sam problem. Gdy grają cicho i kojąco, zdają się oryginalni i bezpretensjonalni. Gdy wdeptują przestery i starają się wyrwać słuchacza z przyjemnej drzemki, stają się wtórni i do bólu przewidywalni. I tak z wielką przyjemnością słucham początku płyty z Gwiazdką i Red Rocket na czele. Dyskrecja i umiar tych kompozycji urzeka i prowokuje do snucia marzeń. Słabiej jest w środku płyty, gdy w Hovercraft zespół sięga po wyświechtane chwyty Sigur Ros, a w Kwietniu koncentruje się na operowaniu brudem, który jednak nie skrywa banalnej melodii. Na szczęście oba finałowe nagrania, Almost With You i Now Is Everything, to powrót do celebracji ciszy, czyli tego, co Infradźwiękom wychodzi najlepiej.

IN-ME jest płytą, której słucha się z przyjemnością, ale bez większego zaangażowania. Jest wielce prawdopodobne, że po kilku seansach zupełnie zapomnicie o istnieniu takiego zespołu jak Infradźwięki. No chyba, że panowie znajdą na siebie jakiś pomysł i sprawią, że po wysłuchaniu kolejnego albumu długo nie będziemy mogli się otrząsnąć. [m]

Gwiazdka:



Strona zespołu: http://www.facebook.com/Infradzwieki