15 listopada 2012

Wojt i Vreen: Kandibura (Radio Rodoz/ Nasiono Records, 2012)


Debiutancką płytę duetu, Dioptrie, zrecenzowały tylko dwa blogi na świecie (w tym WAFP). Dość tego snobizmu!

Przejście do „stajni” Nasiona powinno sprawić, że o nowym dziele panów Wojta (Wojciecha Czarneckiego) i Vreena (Mateusza Kunickiego) będzie nieco głośniej. Przyczyni się do tego również lepsza produkcja i jeszcze bardziej chwytliwe piosenki zawarte na Kandiburze.

Muzyka Wojta i Vreena znajdzie tyluż zwolenników, co przeciwników. Ci drudzy będą wytykać słaby angielski akcent Wojta i fałszujące wokale (pewna osoba o bardziej wyrobionym uchu, gdy usłyszała pierwszy utwór z tej płyty, skrzywiła się strasznie i stwierdziła: „tego się nie da słuchać, facet fałszuje!”. Chyba jestem całkiem zwichrowany, bo mi to absolutnie nie przeszkadza, a nawet wręcz przeciwnie). Z kolei ci pierwsi zachwycą się lekkością piosenek, nawiązaniami do indierockowego etosu spod znaku Stephena Malkmusa i beztroskim, rozrzutnym szafowaniem dobrymi melodiami.

Początek albumu niczym nie zaskakuje słuchacza obeznanego z produkcjami Radia Rodoz – ot utrzymane w średnim tempie półballady, w których brzmienia akustyczne (gitary, wiolonczela, skrzypce) mieszają się z elektrycznymi w lołfajowym anturażu (Neutral Bomb, Tell Me, Before You Open). Potem robi się ciekawiej. Pojawiają się zajawki na nowocześnie interpretowany blues w stylu Black Keys (Bathroom, I’ve Been Alone, Roll With Me i przede wszystkim rewelacyjny Spencer, choć w tym przypadku tytuł sugeruje inspirację muzyką Jona Spencera), energetyczny rock (She Is A Dollar z fajną zabawą efektami, szybki, niedbały All This Changes, koledżowo-malkmusowa Dirty Bossa Nova), obowiązkowe nawiązania do Sonic Youth czy Thurstona Moore’a (Sonic Division), a nawet psychotrans (Human z długą częścią instrumentalną). Mój ulubiony numer to jednak Sin, w którym melodie są tak skoncentrowane, a partie gitar tak wykombinowane, że chce się go słuchać bez końca, z gębą rozciągniętą w uśmiechu uznania.

To nie grzech lubić muzykę Wojta i Vreena. Wierzę, że ich specyficzne, oryginalne w polskich realiach podejście do komponowania i grania znajdzie tym razem więcej zwolenników. Snobizmem również warto się dzielić. [m]

PS. Z czym kojarzy się wam okładka Kandibury?
 
Strona zespołu: http://www.facebook.com/wojtivreen

3 komentarze:

  1. Z okładką składanki Wafp?:) Vojt & Vreen są ekstra, ale sam Vreen jeszcze lepszy!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Okładka kojarzy mi się z krową.

    PS. Czy Nasiono koncertruje się na wydawaniu nudnej muzyki?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nudnej? Dobre :D Jak się nie podoba, to najprościej sobie odpuścić. :)

      Usuń

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni