Morowe: S (Witching Hour Productions, 2014)

Każdy ruch muzyczny ma swój początek. Każda moda potrzebuje swojego kreatora. Gdy patrzymy z boku na tych, którzy rozwijają daną dziedzinę sztuki, zawsze widzimy kilku liderów, a dopiero tuż za nimi zainspirowanych nimi następców. Odrodzenie polskiej alternatywy, którego jesteśmy świadkami, również potrzebowało zapalników. Takich, którzy w kręgu uzdolnionych indywidualności i tak wyróżniają się pracowitością, innowacyjnością i talentem. Jeśli w głównym nurcie alternatywy są to postaci takie jak Kuba Ziołek czy Wawrzyniec Dąbrowski, to dla muzyki ekstremalnej będzie to bez wątpienia Nihil.

Kapela ze Wsi Warszawa + Pustki + The Dumplings – Gliwice, Stara Fabryka Drutu, 25-26.04.2014

Kolejna edycja festiwalu Halo!gen w Gliwicach zaoferowała koncerty dwóch sprawdzonych, mocnych „firm” i jeden zupełnie zielonych młodziaków tuż przed wydaniem debiutanckiej płyty.

K-Essence: Prince Of Pawns (Requiem Records, 2014)

Zespół NeLL oficjalnie zakończył działalność. Chwilę wcześniej światło dzienne ujrzał, dzięki portalowi megatotal.pl, solowy album wokalisty Bartłomieja Księżyka. Można go potraktować jako pożegnanie, ale też i nowy rozdział w działalności scenicznej frontmana chorzowskiego zespołu.

Artur Rojek: Składam się z ciągłych powtórzeń (Kayax, 2014)

Chłopiec z plasteliny ciągle z lękiem patrzy w ciemne okno.

Król: Nielot (Thin Man Records, 2014)

Nielot – ptak, który wtórnie w wyniku ewolucji utracił zdolność lotu (z powodu braku zagrożeń ze strony drapieżników lub obrania innej strategii przetrwania). Tako rzecze Wikipedia. Wszystko się zgadza. Z UL/KR nikt nie odważył się konkurować, strategia przetrwania Błażeja Króla również przeczy teorii ewolucji.

Echoes Of Yul: Tether (Zoharum, 2014)

Nie cierpię wydawnictw z remiksami. Od kiedy zacząłem być na tyle dojrzały, aby poważnie traktować dobór swojej muzyki, uważałem wszelkiego rodzaju reinterpretacje oryginałów za zapychacze i zwyczajną stratę czasu.

Frank’s Hard Drive: Hola, Olivos (Resonating Wood Recordings, 2014)

„O wiele gorsze niż Die Flote. Żeby nie powiedzieć, że nawet bez porównań słabe i bez wyrazu. Siódma woda po dobrych piosenkach” – taki komentarz pojawił się pod naszą recenzją debiutanckiej płyty Frank’s Hard Drive. A jakie opinie pojawią się pod recenzją najnowszego dzieła cudzoziemskiej formacji działającej w Krakowie?

Mister D.: Społeczeństwo jest niemiłe (Galeria Raster, 2014)

Społeczeństwo jest ociężałe umysłowo i nie łapie ironii.

W krótkich słowach: Andante Agitato, Dejected Tramp, jZamojski, Zenobia & Kordian Trudny

W krótkich słowach, czyli o płytach, których opis nie wystarczyłby na pełnoprawną recenzję, ale są na tyle ciekawe i warte uwagi, że nie mogliśmy ich pominąć.

We Call It A Sound: Trójpole (wyd. własne, 2014)

Trójpolówka na miarę XXI wieku.

The Sunlit Earth: Between The Lines (Nasiono Records, 2014)

Odgrzewany kotlet w przypalonej panierce. Ale zaskakująco smaczny!

Już Nie Żyjesz: Nieświat (Machineries, 2014)

A gdyby jutra nie było?

Przegląd Krótkich Form Muzycznych: Non Camera, Tania O, Test Prints

Krótkie jest piękne, nie wiedzieliście? 

Konkurs z Zerovą i Gombrowiczem - rozwiązanie

Zapytaliśmy Was, która Gombrowiczowska postać została uwieczniona w jednej z piosenek z najnowszej płyty Zerova.

Tym osobnikiem jest oczywiście Józio z Ferdydurke.

Spośród poprawnych odpowiedzi ślepy Gienek... znaczy Los, wybrał dwóch szczęśliwców. Są nimi: Marek Madej z Gdańska i Radek Bruch ze Szczecina.

Gratulujemy! Nagrody prześlemy pocztą.
WAFP!

Hatti Vatti: Worship Nothing (New Moon, 2014)

Bohaterem dzisiejszej recenzji zostaje Piotr Kaliński, znany jako Hatti Vatti, trójmiejski artysta i producent muzyki elektronicznej. Kiedy kilka miesięcy temu recenzowałem poprzednie wydawnictwo Hatti Vatti, Algebra, stwierdziłem, iż gdańszczanin chciał się tym materiałem oderwać od typowego dla siebie singlowego stylu, który dotychczas stanowił esencję tego projektu. Nie spodziewałem się jednak, że podobne słowa napiszę teraz, recenzując jego regularny debiut, Worship Nothing. Jestem wręcz zaskoczony jak niełatwa w odbiorze jest to płyta.

Dlaczego zadajecie takie pytania? O tym, jakich maili nie wysyłać do WAFP

Ludzie listy piszą. Także muzycy, wydawcy albo co gorsza świeżo upieczeni menadżerowie. Oto kilka pytań/zagajeń, których nie powinniście zamieszczać w korespondencji do WAFP. Dla naszego wspólnego dobra.

Pablopavo i Ludziki: Polor (Karrot Kommando, 2014)

Wystarczyła jedna piosenka, by zdefiniować płytę. Tekst Dancingowej piosenki miłosnej mówi o Polorze wszystko. Cokolwiek pojawi się w wersji pisanej na temat singla promującego drugie wydawnictwo Pablopavo, będzie dotyczyło każdej z pozostałych jedenastu kompozycji. A wokalista Vavamuffin zadbał, by o jego nowym dziele mówiło się dużo.

[Przed premierą] We Call It A Sound: Wstręt

Nowa płyta We Call It A Sound ma posmak sensacji: oto zespół całkowicie porzuca język angielski na rzecz polszczyzny. Czy jest się czym ekscytować?

Nowe twarze WAFP!

Wiemy, że przez grzeczność zaprzeczycie, ale stawmy czoło faktom – znudziliśmy się wam. Chcecie nowych twarzy, ostrych piór i kontrowersyjnych opinii. A więc... damy je wam! Poznajcie nowych autorów WAFP!