Ex Uaj Zed: Pod rozgwieżdżonym niebem, tuż przed końcem (wyd. własne, 2019)

 

Trójmiasto i Warszawa spotykają się w Grodzisku Wielkopolskim.

Der Father: Surrender (wyd. własne, 2019)

 

Nie poddamy się, do cholery!

Komety: Alfa Centauri (Thin Man Records, 2020)

 

Komety się nie starzeją, oni są jak Rolling Stonesi.

Korbowód: Lived Like Kings (Heliolux, 2020)

 

To boli, to jest smutne, to męczy. To jest płyta roku.

Waterville: Shades And Whispers EP (Shore Dive Records, 2020)

Gdy polski zespół wydaje coś w zagranicznym (tu: brytyjskim) labetu, od razu chce się krzyknąć „wow!” i rzucić do słuchania. W końcu angole na muzyce się znają i byle czego nie wydają. Ale ostudzę już na początku emocje. Wateville wydaje się być interesującą kapelą, ale „efektu wow” na Shades And Whispers nie uświadczymy.

Lukier: Lukier EP + Fairies/Pixie Dust SP (wyd. własne, 2019-2020)

Niezłe z nich łobuzy!

Nazwy Komponowane: To nie tak jak myślisz (wyd. własne, 2020)

Ekstaza dla fanów matematycznego noise’u.

Bad Light District: Lucky Blood Moon (Invisible Snake Records, 2019)

Ciężkie jest życie muzyka. Wyżyć z muzykowania trudno, więc albo można czekać na wolne grafiki, wpaść do studia i nagrać płytę na setkę, albo wrócić do nagrywania solowego. Michał Smolicki wybrał rozwiązanie drugie.

The Spouds: Now Or Whenever (Trzy Szóstki, 2018)

Gdyby to były lata 90…

Olivia Anna Livki: Digital Dissidents (L I V V Music, 2020)

Trzecie długogrające wydawnictwo polsko-niemieckiej artystki to konsekwentne rozwijanie konwencji zapoczątkowanej w 2011 roku.

Dejected Tramp: The Escape EP (wyd. własne, 2019)

Konsekwencja rodzi pewność siebie.

Brożek: Piosenki dla dziewczyn (Thin Man Records, 2020)

Kawałek Gorzowa w naszym smutnym świecie.

Castlings: Castlings EP (wyd. własne, 2019)

Szukając lata.

Dav Intergalactic: SAM EP (wyd. własne, 2020)

Przebudzili się po dekadzie milczenia. Czy potrzebnie? To już niech każdy z was - czytelników, fanów - rozważy w swoim sumieniu.

Sawak: Sawak (Resonating Wood Recordings, 2017)

Kraków przyciąga artystów z całego świata. Zamieszkują tu i wspólnie nagrywają świetne płyty. Zdaje się, że pisałem coś takiego już nie raz.

The Saturday Tea: Quicksilver Dreams (wyd. własne, 2019)

Następnym razem założę krawat.

Judy’s Funeral: Trzôsk (wyd. własne, 2019)

Bo życie to trzôsk / więc daj głośniej. Wykrzyknik!

Dłonie: Dłonie (Trzy Szóstki, 2019)

Slowcore, to nie brzmi zachęcająco. Nie mam zbyt wielu ulubionych płyt z tego podgatunku. Ale to co zrobiły Dłonie dla jego propagacji w Polsce jest nie do przecenienia!

WaluśKraksaKryzys: MiłyMłodyCzłowiek (Trzy Szóstki, 2019)

Gdyby CKOD mieli zadebiutować w drugiej dekadzie XXI wieku, brzmieliby jak WKK.

Guiding Lights: OK For Now EP (wyd. własne, 2019)

Życzyłbym sobie, żeby zespół okrzepł i zaczął tworzyć z trochę większym namysłem. Nawet, gdyby to musiało potrwać trochę dłużej. Poczekam. Napisałem tak w podsumowaniu recenzji albumu New Ways To Feel Bad, w marcu 2017 roku. Poczekałem.

Mnoda: Za późno ( D.I.Y Koło Records + Extinction Records, 2019)

Post-punkowe trio z Poznania zachciało o sobie przypomnieć po sześciu latach fonograficznej nieobecności. Pewnie dla nich już za późno, by stawać w szeregi młodej, świeżej krwi. Niemniej jednak Za późno jest albumem potrzebnym.

Caren Coltrane Crusade: Potwór (Lynx Music, 2019)

Pamiętacie pierwszą płytę gdyńskiego tria? The Bell ukazał się cztery lata temu i w większości recenzji podstawowym „zarzutem” było stwierdzenie, że wokalistka Marzena Wrona śpiewa pod wielkim wpływem Bjork. Cóż, zespół pokazując światu Potwora musiał stawić czoła kolejnej fali porównań.

Behind Thin Walls: First Riot EP (wyd. własne, 2019)

Czasy mamy tak pojebane, że z jednej strony mamy ludzi prawdziwie zdesperowanych, walczących o przetrwanie bez dachu nad głową, a z drugiej spasione kocury toczące wyimaginowane, pełne złośliwych gazów bojowych bitwy w Internecie.