Nielegalna składanka taneczna WAFP po raz trzeci!

Panie i Panowie! Po raz trzeci oddajemy Wam taneczny zestaw pierwszej pomocy. Mamy nadzieję, że się przyda i ruszy Wasze tłuste* tyłki z kanap i tapczanów. Tańczyć, tańczyć!

Grajo i śpiewajo:

Kamp! - Cairo (Moulinex remix) | Rubber Dots - Howl | Biernaski - Invisible | Iza Lach - Chociaż raz | Sid-Like  Sedition - Wreckage | Rebeka - Roksana | Gooral - Karczmareczka | Catz'n'Dogz - I'm Free | games people play - Epilogue | Shiny Beats - Stars (Last Robots remix) | Clapham South - Time Machine | Popo - Take The Train | evf - Videodrome | Julia Marcell - Shh | SuperXiu - Black Cat        

Pobierz składankę: no pobierz

Wszystkie utwory opublikowane nielegalnie. Wierzymy, że artyści nie poczują się urażeni, a może nawet wręcz przeciwnie.

Dobrej zabawy życzy
WAFP!

*Tak naprawdę na pewno nie są tłuste. Chcieliśmy Was tylko bardziej zmotywować.

Vreen: Good Luck ro-Man (Radio Rodoz/ Nasiono Records, 2011)

Filozof codzienności, wielki odkrywca małych przyjemności, miłośnik gier planszowych, założyciel i sprawca zamknięcia zespołu jednego przeboju (Farelka by Kevin Arnold), po przygodzie z łojeniem na przesterowanych gitarach (In The Name Of Name) wraca do grania ballad. Ciągle kameralnych i intymnych, ale nagranych w bardziej rozbudowanym składzie.

Öszibarack: 40 Surfers Waiting For The Wave (EMI Music, 2011)

Zmiany, zmiany, zmiany... Tak w skrócie można określić trzecią płytę wrocławskiej ekipy.

Trzy Organizmy do wzięcia!

Mamy dla Was konkurs, w którym do wygrania są trzy jeszcze świeże płyty zespołu Organizm Koniec. Początek. Powidok, dostarczone przez wydawcę - Wytwórnię Krajową.

Zadanie konkursowe brzmi: Podaj miesiąc i rok, w którym na WAFP ukazała się pierwsza wzmianka o Organizmie.

(Podpowiedź: mamy taki dział, w którym obserwujemy artystów bez dorobku płytowego...)

Odpowiedź należy przesłać na adres: wearefrompoland@gmail.com z tematem "Konkurs - Organizm", podając swoje dane (imię i nazwisko oraz adres). Czekamy do końca roku, a imiona zwycięzców ogłosimy 1 stycznia 2012.

Dobrej zabawy i powodzenia w losowaniu :)

WAFP!

Organizm: Koniec. Początek. Powidok (Wytwórnia Krajowa, 2011)

Druga płyta Organizmu zaskakuje. Nie zawsze pozytywnie. Czasem irytuje monotonią. Czasem drażni brakiem drapieżności znanej z Głową w dół. Mało tu dźwiękowych neuroz i krwi. Czasem zaskakuje pozytywnie, gdy zupełnie odpływa od głównego nurtu. No i nie zawodzi tekstowo. Jędrek Dąbrowski umacnia pozycję w ekstraklasie polskich tekściarzy.

[Przed premierą] Hellow Dog: I Thought I'd Be Good

Długo czekaliśmy na jakieś wieści z obozu Hellow Dog, ale wreszcie są - i są dobre! Zespół zakończył prace nad debiutanckim longplejem, który wyda samodzielnie na początku marca 2012 r. Póki co ujawnia trzy piosenki, z których my wybieramy najfajniejszą:



Pozostałe utwory do odsłuchu: http://soundcloud.com/hellow-dog

I okładka:

Jest na co czekać? Jak sądzicie?

[Przed premierą] Oh Ohio: Love You So

Rok temu zachwycaliśmy się solowym debiutem Magdy Nowety pod szyldem Break Horses. Dziś możemy cieszyć się zapowiadającym EP-kę duetu Wojciech Żurek - Magda Noweta singlem.



Move So Slow EP ukaże się w styczniu 2012. Smacznego!

Obserwator: Wilderness Concerto

Wilderness Concerto to Ewa Landowska i Andrzej Bonarek. O dziewczynie nie wiem nic, ale sądząc po zdjęciach na FB uwielbia tamiec. Z kolei Andrzej Bonarek może pochwalić się pokaźnym porfolio obejmującym zarówno muzykę teatralną, jak i filmową (ostatnie wydawnictwo to duet z Moniką Wierzbicką Moja Emily Dickinson). Jego nowy projekt to podróż w rejony melancholijnego trip-hopu.

Kaseciarz: Surfin’ Małopolska (wyd. własne, 2011)

Debiut Kaseciarza, czyli totalnie garażowego projektu Maćka Nowackiego i perkusisty Michała Naroga (głównie tego pierwszego, który obsługuje gitarę, bas i automat perkusyjny) został już przez blogosferę i niezalowe serwisy okrzyknięty rewelacją tej jesieni. Skojarzenie słonecznej Kalifornii z ponurą o tej porze roku Małopolską wydaje się mocno naciągane. Z tym, że to naprawdę żre!

George Dorn Screams: Go Cry On Somebody Else's Shoulder (Ampersand Records, 2011)

Tytuł trzeciej płyty Dżordżów wyraźnie wskazuje, co zespół sądzi o opiniach, że nowe nagrania nie są już tak ekscytujące jak te ze Snow Lovers Are Dancing czy O'Malley's Bar.

[Przed premierą] The Band Of Endless Noise: Bright Red

Trzecia płyta The Band Of Endless Noise pojawi się w sklepach 9 stycznia 2012 i już teraz uprzedzamy - szykujcie pieniążki, bo warto ją mieć. Pomijając ekscentryczne wydanie (do czego Falami zdążyło nas już przyzwyczaić), dla którego warto zaopatrzyć się w fizyczny egzemplarz, to także kawał świetnej alternatywy. Oto dowód:



Prawda, że się słucha?

I jeszcze okładka:

Album w Polsce będzie dystrybuowany przez Sonic, zaś w Stanach wyda go Incomplete Records. [m]

Kiev Office: Miłosz cię kocha EP (Nasiono Records, 2011)

Zdążyli! Rok Miłosza już się kończy, ale udało się – Kiev Office udostępnili długo zapowiadany mini album poświęcony wybitnemu polskiemu nobliście. W notce dołączonej do wydawnictwa można przeczytać, że muzycy zafundowali sobie podróż w czasie do lat 80., a także, że nieboszczyk Czesław obraca się w grobie jak dziecięcy wiatraczek na wietrze. Tego drugiego akurat nie jestem taki pewien…

Obserwator: 100% Rabbit

Co oni noszą pod tymi flanelowymi koszulami?

Pan Stian: Drugi ulubiony organ EP (wyd. własne, 2011)

Nie lubię płyt, na których dzięki wokalistom czuję się jak na przedstawieniu teatralnym. Między innymi dlatego już po jednym odsłuchu poszły w kąt wydawnictwa Plateau, Bartosza Porczyka czy Fonetyki. Pompatyczność i przesadna dbałość o dykcję, która sprawdza w piosence aktorskiej i poetyckiej zazwyczaj gryzie się z konwencją „niekonwencjonalnej muzyki popularnej”. Sebastian Pypłacz aka Pan Stian należy do wyjątków, których da się słuchać.

Obscure Sphinx: Anaesthetic Inhalation Ritual (wyd. własne, 2011)

Biało-czarna okładka przywołująca na myśl blackmetalowe potwory nagrywane w garażu na grzebieniu, garnkach i innych sprzętach AGD to na szczęście zmyła. Pod tą nieciekawą ilustracją kryje się bowiem dobrze nakręcona maszyna z interesującym żeńskim wokalem.

Benagain: Temat zastępczy EP (wyd. własne, 2011)

Co tu dużo gadać: są uroczy. I wreszcie są zespołem z prawdziwego zdarzenia.

Iza Lach: Krzyk (EMI Music, 2011)

Dziewczęcy pop ma się w Polsce coraz lepiej. Po sensacyjnie przyjętej Grandzie Brodki, czas na Krzyk Izy, siostry Łukasza.

How How: Flickers (Antena Krzyku/ Open Sources, 2011)

Muzyka psychoaktywna. Tak o debiutanckiej EP-ce Warszawiaków napisała Małgorzata Halber. Ktoś pokusi się o lepsze określenie tego, co dzieje się na Flickers? Ja nawet nie próbuję.

The Magnum Force: The Short Passage EP (wyd. własne, 2011)

Schizofrenia w muzyce albo dokonywała rzeczy wielkich, albo spychała artystów w piekło niezrozumienia. Dla przykładu - nie rozumiem, po co powstała debiutancka EP-ka jednoosobowego zespołu z Wrocławia. Ale proszę nie zaprzestawać dalszej lektury!

Obserwator: Sue Clyde

Ze Szczecina płynie spokój.

Snowman: The Best Is Yet To Come (Kayax, 2011)

Siedzę w pociągu do Wa-wy, na wyświetlaczu komórki pojawia się nazwa „Lazy” (Łazy). Traktuję to jako znak i włączam ostatni track z debiutanckiej płyty Snowmana. Lazy ciągle brzmi genialnie, te melodie, te gitary! Zaraz potem odpalam najnowsze dzieło poznaniaków i już wiem, że Lazy celowo umieszczono na końcu albumu, że doczekałem się równie znakomitego ciągu dalszego.

C4030: Koncert 14.04.2011 (wyd. własne, 2011)

Zamiast płyty studyjnej wydać od razu koncertówkę to bardzo dobry pomysł. Dodać do niego ascetyczną, intrygującą okładkę to pomysł jeszcze lepszy. Wykonywanie muzyki łączącej w sobie elementy rocka, funky, jazzu oraz muzyki żydowskiej to już sprawa ryzykowna. A jeśli dorzucić do tego wiersze Czesława Miłosza…

DagaDana: Dlaczego nie (Agora, 2011)

Polsko-ukraińskie trio wydało płytę, która po pierwszym przesłuchaniu może nieco rozczarowywać. Nie ma jednak co się poddawać, bo w gruncie rzeczy muzycy zrobili duży krok naprzód jednocześnie płatając figla wszystkim tym, którzy zdążyli ich już ujarzmić terminem „elektrofolk”.

Laentrada & Bud2aY: Victim split SP (wyd. własne, 2011)

Alternatywna scena Rawicza w skali krajowej może i nie ma większego znaczenia, ale w tym mieście powstało kilka płyt, które wstydu mu nie przynoszą. A Michał Burzyński ma aspiracje bycia charakterystyczną postacią także poza granicami własnego miasta. Również duet Kuba Chmielarczyk i Tomasz Dzikowski tworzący Laentradę poczynają sobie coraz śmielej.

Pleq. Jutro. W Krakowie. Enter

Universe Seed: Perfect Machines EP (wyd. własne, 2011)

Nazwa zespołu niczym z lat 70, tytuł EP-ki przywołujący Deep Purple i ich kawałek Perfect Strangers, intrygująca okładka przedstawiająca rozbitą tarczę zegara. W środku zaś granie z pogranicza punk rocka, grunge’u i amerykańskiej - tej melodyjnej - sceny alternatywnej.

Rubber Dots rozruszają nas w grudniu

Contra Contra: I'm Not The Man You Think I Am EP (wyd. własne, 2011)

Whatever People Say I Am, That's What I'm Not roku 2011? Nie chcę zbyt wcześnie wyrokować, ale warszawska ekipa wydaje się znacznie lepsza od Arctic Monkeys!

[Piosenka na weekend] Janek Samołyk: Poniemieckie kamienice

Wrocławski singer/songwriter opowiada o swojej (nie całkiem) nowej piosence. Najpierw posłuchajmy:



Mówi Janek: - Poniemieckie kamienice to piosenka, przez którą pojawiłem się na scenie. W czasach szkoły średniej napisałem ją z kumplem - Maćkiem Litkowskim. Chcieliśmy ją wykonać na przeglądzie "Wybryk" jako duet. Niespodziewanie, piosenka stała się bardzo popularna wśród naszych znajomych i bardzo szybko dołączyli do nas perkusista oraz basista. W ten sposób powstał mój pierwszy zespół. Dzisiaj utwór nie jest zbyt reprezentatywny dla tego co robię, nie pasował na pierwszą płytę, nie będzie pasował do drugiej, dlatego wypuszczamy go za darmo do sieci, żeby ludzie mogli tego posłuchać. Jest trochę osób, które czekały na to nagranie kilka lat. Cieszę się, że wreszcie jest dostępne dla wszystkich!

Wysłuchał [jaszko]

Rubber Dots: Rubber Dots (Pink Crow, 2011)

Ledwo się pojawili w Obserwatorze, a już mają na koncie pełnowymiarowy debiut płytowy. Takie tempo to ja rozumiem!

Re: Muzyka zaprasza na koncert zespołu Rajah

RAJAH to poznańska formacja reggae, płynnie poruszająca w różnych nurtach tego jamajskiego, ostatnimi czasy bardzo popularnego gatunku. Trzon zespołu tworzy czwórka przyjaciół, którzy swoją przygodę na polskiej scenie reggae realizowali w takich zespołach jak Ares & the Tribe, Creska czy O'reggano, uczestnicząc w licznych imprezach takiej rangi jak Ostróda Reggae Festival, Reggae nad Wartą, Reggae na Piaskach.

Koncert rozpocznie się 1 grudnia o godzinie 20:00 w klubie Pod Pretekstem w Poznaniu. Bilety w cenie 10/12 zł do nabycia w klubie Pod Pretekstem, CIM-ie i na www.bilety24.pl

Marla Cinger: Hexagon EP (Nasiono Records, 2011)

Po znakomitej tegorocznej płycie Kiev Office pora odnowić znajomość z drugą osobowością tego zespołu, Joanną Kucharską. EP-ka jej formacji Marla Cinger to zapowiedź ekscytujących wydarzeń, które będą mieć miejsce w przyszłości.

NAO: Deprywacja sensoryczna (NiemaSówka, 2011)

Miałem okazję uczestniczyć w koncercie NAO w Sopocie podczas ich występu obok Tides From Nebula. Nie zachwyciłem się. Niknący i niezrozumiały wokal, gitarowe granie bez jakiegoś większego sensu – takie odczucia towarzyszyły mi podczas pierwszego zetknięcia z ich twórczością. Kiedy coś zaczęło do mnie dochodzić – tekst okazał się bełkotem, a koncert jakoś szybko skończył. Z debiutancką płytą jest nieco inaczej…

Coldair: Far South (Antena Krzyku, 2011)

Wszystkie wydawnictwa Tobiasza Bilińskiego to pocztówki z wakacji. Tar przyszedł ze Skandynawii, Cotton Touch z amerykańskich sennych miasteczek, Waterworks z morskich odmętów. Jedynie Persephone nie wiadomo skąd. Ale w końcu to był materiał, który opuścił studio stanowczo zbyt wcześnie. Tym razem szef Kyst swoje muzyczne „hello” przesyła z... domu nad rozlewiskiem. Czy spotkał tam Joannę Brodzik pozostaje tajemnicą. Ale musiał miło spędzić czas, gdyż Far South to bardzo przyjemna płyta.

Don’t Be A Poor Person: Lost And Found In The Woods (wyd. własne, 2011)

Na pohybel krytykom singla Focus, którzy głosili spadek formy, a nawet początek końca obiecującego zespołu – ta płyta po prostu miażdży!

Terrible Disease + Bubble Pie + In A House Of Brick - muzyczny finał Baraque Festival

Więcej na: http://www.facebook.com/BaraqueFestival

R.U.T.A.: Gore (AKW Karrot Kommando, 2011)

Pamiętacie debiutancki album Lao Che Gusła albo grupę Żywiołak? Czytaliście Wiedźmina albo trylogię husycką Sapkowskiego? Albo cokolwiek Jacka Komudy? Śni się Wam po nocy trylogia Sienkiewicza albo Reymont ze swoimi Chłopami? A może lubicie pogadać z przyjaciółmi po staropolsku i porzucać (prawdziwą) łaciną?

Olivia Anna Livki: The Name Of This Girl Is Olivia Anna Livki (wyd. własne/ iTunes, 2011)

Julia Marcell w niedawno opublikowanym wywiadzie wyznała, że proces powstawania jej najnowszej płyty polegał nie tyle na dodawaniu smaczków, co na odejmowaniu poszczególnych dźwięków od gotowych kompozycji. Podczas nagrywania debiutanckiej płyty Olivii zabrakło człowieka, który stanowiłby strefę buforową dla szaleńczych pomysłów młodej Niemki o polskich korzeniach.

Neurasja - rozwiązanie konkursu

Pytanie było proste, a odpowiedzi kilka. Należało podać nazwę jednego z zespołów, w których udzielają się muzycy Neurasji. Najpopularniejszą odpowiedzią był zespół Alamut (występują w nim wszyscy członkowie Neurasji). Przysłaliście 36 maili z prawidłowymi odpowiedziami, za wszystkie dziękujemy!

A nagrody - 3 egzemplarze debiutanckiej płyty Neurasji - w drodze losowania wygrywają:

Paulina Kułak z Białegostoku, Oskar Wojciski ze Świętna oraz Sylwia Łysakowska z Raciborza.

Gratulujemy! Płyty wyślemy pocztą do końca tygodnia. Wypatrujcie listonosza!

Tides From Nebula + Rape On Mind + NAO - Rzeszów, Red Zone Club, 4.11.2011

Tidesi gościli w Rzeszowie jakiś rok temu, jeszcze przed wydaniem Earthshine. Grali w niewielkim klubie i mocno musieli się nagimnastykować, by nie pozabijać się wzajemnie gitarami. Red Zone Motorcycle's Pub oferuje większą scenę. Dość płytką, ale znacznie szerszą. Pozwoliło to ustawić wszystkich muzyków w jednej linii, łącznie z zestawem perkusyjnym (akurat jedynie TFN zdołali pałkera schować z tyłu). Bardzo fajne rozwiązanie - można było bez przeszkód pooglądać zapracowanych bębniarzy. Trochę można było się zdziwić, że będą jakieś supporty - nieliczne plakaty uparcie milczały na ten temat.

Kobiety: Mutanty (Thin Man Records, 2011)

Bezwstydnie melodyjnie, z perwersyjnym przepychem – tak pięknie Kobiety jeszcze nie kłamały.

Po co kupować płyty? Po to!

Mówi się, że czas płyty CD przeminął, że to relikt przeszłości. Przecież wygodniej jest kupować pliki i odtwarzać je w wielu różnych urządzeniach. Jest jednak coś, co sprawia, że czasem po prostu chce się płytę CD mieć - opakowanie.

Mirek Rzepa: Rymszary (Falami, 2011)

Filcowa okładka? Skojarzenia z poezją Białoszewskiego i Wojaczka? Śląski folklor? Metafizyka? Czy to ma rację bytu? Pierwsza w pełni autorska płyta Mirka Rzepy (na scenie już od 30 lat, grał m.in. z SBB, Krzakiem czy Dżemem), zawierająca dwanaście niesamowitych muzycznych pejzaży malowanych w impresjonistycznym stylu odpowiada na to ostatnie pytanie twierdząco. Porusza do głębi nie tylko niezwykłym sposobem jej wydania, ale i zawartością, którą się widzi, słyszy i czuje. Dosłownie czuje – zupełnie jak w Dniu Świra Koterskiego.

Kombajn Do Zbierania Kur Po Wioskach: Karmelki i gruz (Mystic, 2011)

Podobno z Kombajnu się wyrasta. Sam tak twierdziłem na wieść o nowej płycie. Na swoje nieszczęście przesłuchałem Karmelki i gruz od razu w słuchawkach. Nie mogłem bardziej się mylić!

Cool Kids Of Death: Plan ewakuacji (Sony Music, 2011)

Podobno rezygnują z nagrywania płyt pod szyldem Cool Kids Of Death. Dobrze, że żegnają się z fanami tak udanym albumem. Mają chłopaki jaja.

Jakub Nox Ambroziak: Atom EP (Seventeen Bricks, 2011)

Jakub Ambroziak na swej drugiej EP-ce porzuca elektroniczne wieże Babel i wnika w fascynujący świat fizyki na poziomie subatomowym. Na Atom EP nic nie jest proste. Ambroziak generuje mocno powykręcane dźwięki. Tu działa reguła nieoznaczoności Heisenberga - gdy przystaniemy na chwilę, by przyjrzeć się stworzonym przed chwilą mikroświatom, okazuje się, że ich już nie ma.

Wygraj płytę Neurasji!

Mamy dla Was 3 egzemplarze debiutanckiej płyty zespołu Neurasja. Aby zdobyć jedną z nich, wystarczy odpowiedzieć na pytanie:

W jakim innym zespole udzielają się muzycy Neurasji?

Odpowiedź należy przesłać na adres: wearefrompoland@gmail.com z hasłem "Konkurs Neurasja" w temacie wiadomości. Podajcie też swoje dane adresowe oraz imię i nazwisko.

Na maile czekamy do niedzieli 13 listopada. W poniedziałek podamy imiona trzech szczęśliwych posiadaczy płyt Neurasji. Dobrej zabawy!

WAFP!

Neurasja: Neurasja (Unzipped Fly Records, 2011)

Niezwykle opanowani muzycy i delikatna, ale bardzo ekspansywna wokalistka.