20 stycznia 2020
Caren Coltrane Crusade: Potwór (Lynx Music, 2019)
Pamiętacie pierwszą płytę gdyńskiego tria? The Bell ukazał się cztery lata temu i w większości recenzji podstawowym „zarzutem” było stwierdzenie, że wokalistka Marzena Wrona śpiewa pod wielkim wpływem Bjork. Cóż, zespół pokazując światu Potwora musiał stawić czoła kolejnej fali porównań.
Słuchając dwóch pierwszych utworów - Unknown Faces i Astral Projection - można się uśmiechnąć z przekąsem, gdyż trio wydaje się nie wyciągnąć żadnych wniosków z uwag zgłaszanych przy okazji ukazania się debiutu. Ale to dość powierzchowna konstatacja, gdyż dostajemy dwie ładne electropopowe kompozycje o skandynawskim sznycie. Bardzo dobrze zrealizowane i wyśpiewane, gdzie wszyscy czują się w konwencji jak ryba w wodzie. Bas gaworzy niestrudzenie, elektronika wpuszcza mnóstwo powietrza, perkusja umiejętnie łamie rym, a gitara wchodzi w kolejny nowy, ciekawy, riff. Tak się robi modern alt-pop i nawet hasła „słyszeliśmy już to u pewnej pani z Islandii” konstruuje się bardziej z recenzenckiego obowiązku niż faktycznej potrzeby.
Natomiast od utworu nr 3 zaczyna się robić dziwnie. Ciekawie dziwnie. Pani Wrona zaczyna śpiewać po polsku. Robi to z różnym skutkiem - najgorzej jak zaczyna przy szeptanych liniach melodycznych warczeć. Nie tędy droga. O wiele bardziej wydaje się przekonująca, gdy śpiewa, szepcze i cierpi – normalnie. Ale uwagę zwracają przede wszystkim warstwy aranżacyjne. Marek Karczewski i Piotr Abraham lubią rozsypywać dźwięki, a potem mozolnie je zbierać w szkielet zwartej kompozycji. Najlepiej słychać to w Chocolate i Smutnej piosence - mnóstwo rwanych elektronicznych strzępków, kołatania, dwugłosy, wyłaniające się i po chwili znikające nieoczywiste dźwięki. Lubię taką kontrolowaną kakofonię. A pomysłów na urozmaicenie aranżacji zespół ma dużo; ciężko wychwycić ten sam zestaw w dwóch utworach. Czy będzie to utwór tytułowy, który stoi melancholijną trąbką Piotra Szlempo, czy też wieńczące całość quasiakustyczne Island. A po drodze jeszcze parę minut życia odbierze przebojowe Streets czy połamany Człowiek z papieru.
Fajnie się słucha Potwora w słuchawkach, gdy - będąc skupionym - wychwyci się każdy zaszyty w kompozycjach dźwięk. Obcowanie z płytą z oddali, mimochodem, zostawi z wrażeniem klonowania tej nieszczęsnej Bjork. I to chyba największy zarzut wobec tego albumu (a może wobec słuchacza?). Dużo traci słuchany na szybko. [avatar]
Strona zespołu: www.facebook.com/CarenColtraneCrusade
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Ledwo skończył się tegoroczny, a my już myślimy o następnym. Pomarzyć zawsze można, dlatego wspólnie stwórzmy listę wykonawców, których chci...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
UWAGA, BĘDZIE TRUĆ. Roczek stuknął Don't Panic We Are From Poland! Dokładnie 27 czerwca 2007 zacząłem bawić się w pisanie bloga o polski...
-
To nie jest płyta przełomowa. Więcej, operuje w raczej dobrze znanych nam klimatach brzmieniowych. Ale co mnie to obchodzi – tego chce się ...
-
Najpierw jedna EP-ka, rok później druga. Zamiast longplaya dyskografia grupy powiększyła się o kolejne krótkie wydawnictwo. Nawet bardzo ...
-
Myślicie, że w tym roku ukazało się już całkiem sporo niezłych płyt? To macie rację, ale dużo dobrego jeszcze przed nami. Tuż po wakacjach r...
-
Od paru tygodni w moim słowniku istnieje powiedzenie: "wyskoczył jak Jacaszek z konopi" w miejsce przysłowiowego Filipa. Dla mnie,...
-
Według materiałów prasowych debiut Kumki Olik został przez krytyków i publiczność uznany za najważniejszy polski debiut roku 2009 . Cóż, w ...
-
We Are From Poland przedstawia: 01. Skowyt : Jest nas dwóch / Jest nas dwóch SP (megatotal) / Singiel sfinansowany przez fanów 02. SuperX...
-
Julia Marcell w niedawno opublikowanym wywiadzie wyznała, że proces powstawania jej najnowszej płyty polegał nie tyle na dodawaniu smaczków...
Słychac wpływy Bjork. :)
OdpowiedzUsuń