Mohipisian: Mohipisian EP (wyd. własne, 2014)

Magnificent Muttley i Cinemon mają nowych kolegów. I... konkurentów.

Various Artists: Nowa Lubelska Muzyka (BSNK, 2014)

Niedawno pisaliśmy o swoistym hołdzie dla sceny bydgoskiej w postaci książki Niewietrzone miasto. Czas na Lublin! Najpierw porozmawiamy o najnowszej muzyce z tego miasta, zaś niedługo o odratowanych archiwaliach z lat 90. Porozmawiamy, jak to mamy w zwyczaju – za pośrednictwem esemesów.

Ed Wood: Post-Mortem Lovers (Lado ABC, 2014)

Materiał z 2012 roku szczęśliwie trafił na srebrne dyski. Trochę za późno, by mówić o triumfie swawolnej myśli duetu Ziołek-Popowski, ale i tak dobrze, że nie zginął w mrokach archiwum. 

Beaver: Cold Hands EP (wyd. własne, 2014)

- Lubisz bobry?

- U kobiet niekoniecznie, ale te z Krakowa – OMG, wielbię je!

Marcin Ciupidro: Talking Tree (Unzipped Fly, 2013)

W gąszczu pozycji przesyconych nadmiarem wszystkiego, które zagubiły gdzieś wdzięk i subtelność, płyta wibrafonisty Marcina Ciupidro jest jak powiew świeżego powietrza. Instrumentalista znany jest głównie z projektu Robotobibok oraz współpracy z takimi formacjami, jak Emerge, Kristen, Indigo Tree, Kyst i Coldair, gdzie z powodzeniem przemieszczał się po płaszczyznach muzyki tradycyjnej, eksperymentalnej, aż po jazz i rock.

Pojedynek: Starsabout kontra The Lights

Debiutanci. Grają na gitarach z dobrym skutkiem. Białystok kontra Izabelin. Fight!

Mojapołowa: Mojapołowa (wyd. własne, 2014)

Na polskiej scenie hard core AD 2014 mało kto tak namieszał jak Mojapołowa (może jeszcze Czerń i Deszcz). Namieszali do tego stopnia, że na jeden z ich pierwszych koncertów w Poznaniu, po wypuszczeniu ledwie dwóch utworów, przyszły, jak na scenę podziemną, tłumy. Ponadto, były to tłumy znające teksty tych utworów.

Gars: Gdy agresja rodzi spokój (Bajkonur Records, 2014)

Trudne zadanie mieli przed sobą trójmiejscy post-core’owcy. Za Gruzami absolutu, rewizją symboli, poprzednim wydawnictwem Gars, stało nazwisko Jacka Endino. I mimo że pewnie nigdy się do tego nie przyznają, musieli odczuwać presję udowodnienia światu, że są na tyle dobrym zespołem, że nie muszą się po raz kolejny posiłkować znanym nazwiskiem.