18 lipca 2010

Uda: Hurtownia przebiśniegów (Dziewosłąb Records, 2010)


Uda są jak sztuka nowoczesna: tytuł określa dzieło. Tytuły kompozycji zespołu z Krakowa są naprawdę zabawne, rzecz w tym, że cała reszta to tylko sprawnie odegrane schematy.

Zostańmy na chwilę przy tytułach. Doceniam drzemiący w nich dowcip i liczne podteksty (znaczące coś przede wszystkim dla członków zespołu). Proszę bardzo: Mewy lajty, Pobaw się nim, Umyjcie węgiel, Człowiek-gulasz zdaje decydujący cios lutownicą – jest tego więcej. Co za nimi stoi? Ano muzyka instrumentalna, mieszanina funkowo-jazzowych rytmów, postrockowych, czasem ocierających się o yass, improwizacji i sporo konkretnego gitarowego grzania. O dziwo, wszystko to całkiem dobrze trybi, a co rzuca się w uszy, to znakomita współpraca muzyków. Oni po prostu świetnie się swoim graniem bawią. Inna sprawa, czy bawi to słuchacza. Czasem tak, chwilami z głębi jestestwa wydobywa się przejmujący ziew. Z pewnością ta rejestracja zyskuje w wersji na żywo, kiedy zespół może wciągnąć do zabawy publiczność i twórczo rozwinąć zamknięte kompozycje.

Fajne momenty: rytmiczne połamańce i praca gitary w Mewach lajtach, zadziorny riff i arogancko punktowany bas w Feministycznej pani pedagog, psychopatyczne zmiany nastroju w Człowieku-gulaszu, wyciszenia w Pomórniku. W paru miejscach zespół nie podołał wyzwaniu. Stacja grzyb miała być intrygująco groteskową historyjką, a zabrakło puenty. Pseudo rap w Kombajnie do zbierania eunuchów trąci estetyką Big Cyca, improwizowane zabawy w Gąbczastej lambadzie przyszłości prowadzą do nikąd, podobnie jak w nudnym Pobaw się nim. Słychać, że wiele kompozycji powstało „na spontan” i przez to cierpią na brak jakiejś myśli przewodniej.

Nie jest to jednak płyta zła, w odpowiednim nastroju będąc można się nawet przy niej pobawić. Warto docenić biegłość muzyków i sprawdzić ich w wydaniu koncertowym [m]

Feministyczna pani pedagog:



Strona zespołu: http://www.myspace.com/udauda

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni