3 stycznia 2012

Niedodźwięki: Szybki strumień widoków zza szybki EP (wyd. własne, 2011)


Po bajkowo dziecięcej i wspomnieniowej Koalicji w krainie czarów nie trzeba było długo czekać na kolejny album Mateusza Boruszczaka. Nowa opowieść jest przede wszystkim dojrzalsza…

…o czym świadczy już sama okładka. Na poprzedniej mieliśmy kolorowe, przypominające dziecinne obrazki kamieniczki, nadgryziony księżyc i lampki rozświetlające nocne niebo niczym gwiazdy. Nowy album ma okładkę, która niemal od razu kojarzy się z wytwórnią ECM. Niewyraźny kształt najeżonego antenami dachu bloku przypomina statek wyłaniający się z nocnej mgły, a ów statek widmo to jakby zwiastun wkraczania artysty w dorosłość.

Pięknie oddaje ona zawartość płyty i uzupełnia się z muzyką, która podobnie jak poprzednia zawiera spokojne i wyważone dźwięki, odbijane bity, orkiestrowe aranże i delikatnie rozbuchane jazzowe, unoszące się improwizacje. Jednocześnie jednak ów widmowy statek to także takie spojrzenie w przyszłość: dorosłem, opuściłem rodzinny dom i jak mam teraz żyć… - zdaje się pytać Boruszczak. Smutek i tęsknota to nadal element dominujący w poszczególnych kawałkach. Utwory, w których Mateusz śpiewa, czy też raczej opowiada, to jakby przedłużenie opowieści z Koalicji. Nadal też Mateusz nie sili się na wokale, po prostu jest to deklamacja w rytm muzyki.

Słuchając płyty można zatonąć w ciepłych dźwiękach, które przywołują wczesnego Grzegorza Turnaua, a zwłaszcza jego płytę Tutaj jestem (W bloku startowym), gdyńskie Kiev Office (Podróż po areszcie, Życie podszyte jest aksamitem), a także nieistniejącą już gdańską formację Kolonia Postęp (Koncert życzeń sobie ciebie tutaj, Trzy trzustki). Słowa poszczególnych piosenek to zgrabnie napisane opowieści. Bywa żartobliwie, jest zabawa znaczeniami i zestawieniami, a całość układa się w spójną historię. Nadal są teksty o czymś – z pomysłem, jajem i czerpiące z najlepszych tradycji polskiego rapu i poezji współczesnej.

Nie ma tu złych momentów ani dłużyzn. Kroku do przodu jednak też nie ma. Całość utrzymana jest na tym samym wysokim poziomie kompozycyjnym, stylistycznym i jakościowym, co płyta poprzednia – wywołuje szczery i radosny uśmiech, uspokaja i oczyszcza. Bez dwóch zdań – warto posłuchać. [lupus]

Do pobrania na: http://niedodzwieki.masz.to

Przeczytaj też: Koalicja w krainie czarów EP

6 komentarzy:

  1. Dziękuję za opinię, planuję zakup tej produkcji i szukałem w internecie miejsca gdzie można było się czegoś na ten temat dowiedzieć. Bloga dodaję do ulubionych i podejrzewam, że jeszcze tu wrócę :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Przecież ta płyta jest słaba.

    OdpowiedzUsuń
  3. przesłaba. ale...na równi z tamtymi pegazusami.

    OdpowiedzUsuń
  4. bardzo dobra płyta!

    OdpowiedzUsuń
  5. mateuszowi boruszczakowi słoń nadepnął na ucho czy chce być drugim fiszem?

    OdpowiedzUsuń
  6. Widze, że opinie są podzielone. Jednym się podoba innym nie. Ja się zaliczam do tych co uważają, że płyta jest słaba ;)

    OdpowiedzUsuń

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni