7 lipca 2012

Obserwator: Skorupy


Żeby grać instrumentalny stoner, trzeba mieć na to naprawdę dobry patent. I wydaje się, że ci trzej panowie z Białegostoku taki pomysł na swoją muzykę znaleźli.

Skorupy (duży bonus za nazwę!) nie trzymają się uparcie hardrockowo-pustynnych schematów. Owszem, ich muzyka ma spory ciężar, bywa duszna i przygniatająca za sprawą monumentalnego basu, ale jest też w niej pierwiastek zabawy i świeżości. A zwie się on – funk.

Wydane niedawno na bandcampie cztery utwory z początku wydają się toporne i ociężałe, ale dajcie im szansę! Na mnie najlepsze wrażenie robią dwa: Młodzież w kapturach z wyraźną funkową pulsacją, ciągnięty przez nastrojowy klawisz i czujną pracę bębnów, oraz Hello John!, prowadzony przez dialog gitary z klawiszem (w ogóle, panowie, postawcie na takie brzmienie, te klawisze mogą być waszym największym wyróżnikiem), z kapitalnym hałaśliwym finałem. Niezły jest też Samuraj z ulicy Piasta – tu jest już gęściej, ciężej, bardziej hard. Uwagę zwraca specyficzne brzmienie basu (a może to znowu klawisz robi swoje?). Wielowątkowy i najbardziej rozbudowany Brudny Harry podoba mi się akurat najmniej – to dość typowe stonerowe granie, na tle wymienionych wcześniej nagrań mniej atrakcyjne, choć i w nim nie brakuje ciekawych momentów (przejście w okolicy 3:30 bardzo zacne).

Skorupy pokazują, że nawet w tak wyeksploatowanym gatunku można wymyślić coś, co na nowo rozbudzi zainteresowanie ciężkim rockowym graniem. I wcale nie potrzeba mi tu krzyczącego wokalisty. Daję im kredyt zaufania – lubię to! [m]
 

Strona zespołu: http://www.facebook.com/Skorupy

3 komentarze:

  1. czy to mumin z poltavy?

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie ma to jak przypadkiem znaleźć reckę swojej epki!
    Dzięki za uważne przesłuchanie!
    Brzmienie basu to w 100% zasługa Waldorfa Blofelda. :)

    @Anonimowy - Mumin Poltavianin we własnej osobie

    OdpowiedzUsuń
  3. zajebiste. macie kolejnego fana ;]

    OdpowiedzUsuń

Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni