24 października 2011
Julia Marcell: June (Mystic, 2011)
Julia z Olsztyna/Berlina nie jest już tą rozmarzoną panną sprzed paru lat, w zamyśleniu zasiadającą nad klawiaturą. Woli skakać po łące w krótkiej kiecce, czerwonych bucikach i żółtych rękawiczkach. I głośno walić w bębny.
Druga płyta, i jest przełom, w to chyba już nikt nie wątpi. O ile debiutanckie It Might Like You było płytą z założenia dla maniaków akustycznych, klasycznych brzmień i melancholijnych piosenek, to June jest albumem pop w najlepszym tego słowa rozumieniu. Są tu piosenki, które śmiało mogą śmigać po listach przebojów i pogodzić fanów modnych wokalistek, jak Glasser czy Florence And The Machine. Co nie znaczy, że zabrakło nutki amosowego romantyzmu. Nie zabrakło. Za to robi on jeszcze większe wrażenie w otoczeniu rozbuchanych technologicznie aranżacji.
Mocne uderzenie już na sam początek. Tytułowe June bombarduje uszy dwoma zestawami perkusyjnymi, z czego jeden został przepuszczony przez piękny brudny filtr. Do tego dzwoneczki i pełen ekspresji wokal. To jest nowoczesny – niech będzie alternatywny – pop, wściekle melodyjny, ale niebojący się używać rozwiązań melodycznych i brzmień zarezerwowanych do tej pory dla wykonawców eksperymentujących. Matrioszkę już wszyscy słyszeli i trzeba przyznać, że to singiel idealny. Delikatny wstęp, motyw przewodni grany przez flet, przyczajone orkiestrowe tło i potężne uderzenie sekcji rytmicznej. Finałowe crescendo smyczków niemal zrywa włosy z głowy. Świetne, niebanalne kompozytorsko (tylko dwa refreny i nietypowe zakończenie) nagranie. Potem tradycja zaczyna się mieszać z nowoczesnością. Utwory bardziej nastawione na akustyczne barwy, jak powoli rozkręcające się Since, Echo z przecudną partią smyczków (i fajnym chórkiem po polsku) czy instrumentalny przerywnik Shores sąsiadują z piosenkami odważnie eksplorującymi obszary elektroniki użytkowej (taneczne CTRL i Shhh, I Wanna Get On Fire, które mogłaby zaśpiewać Pati Yang). Nie da się ukryć, zarówno brzmienia (częste operowanie przesterem, efektami cyfrowymi), jak i same kompozycje są dobrane perfekcyjnie. Nie ma czasu na nudę, ciągle się coś dzieje. A to łzy wyciska zjawiskowe solo na skrzypcach, a to emocje chłodzi precyzyjna elektronika, na nogi podrywa bezczelny, hałaśliwy rytm lub frenetyczne partie dęciaków. No i rzecz jasna głos Julii, która zrobiła spore postępy w sztuce wokalistyki. Śpiewa w sposób bardzo urozmaicony, choć można by się przyczepić, że czasem za bardzo wyłażą inspiracje innymi wokalistkami.
Wątpliwości mam tylko w dwóch przypadkach. CTRL to naprawdę wkurzająca piosenka i chyba wolałbym, żeby jej na June nie było. Zwłaszcza to „o-o-ou” w refrenie wyjątkowo działa mi na nerwy (choć z drugiej strony syntetyczny bas i wtręty smyczków są zdecydowanie z górnej półki). Rozczarowuje też Crows. Numer zaczyna się z nerwem, fajnie nabijającym rytm pianinem i mocarnym wejściem bębnów – ale brakuje mu wyrazistego refrenu. Jednak na pewno bym go z płyty nie wyrzucił :)
June ma szansę zostać dużym przebojem tego roku, i to nie tylko w Polsce (choć na atak na kraje anglosaskie Julia chyba jeszcze nie jest gotowa). Są tu tzw. momenty, a i całościowo słucha się tego albumu bardzo przyjemnie. Sprawdźcie sami. [m]
Strona artystki: http://www.juliamarcell.com/pl
Przeczytaj też: Wykrzywianie brzmień – rozmowa z Julią Marcell o June
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
fajny opis płyty, a sama płyta świetna. Nie mamy czego się wstydzić i czas jest dobry na podbijanie anglosaskich rynków!!!
OdpowiedzUsuńM.