Nutria Nutria: Nutria Nutria EP (wyd. własne, 2014)

Tom Waits śpiewający poezję. Kobiecym głosem.

Nutria Nutria – pod tą dziwaczną nazwą ukrywa się krakowski kwartet, który w dark country’owym anturażu prezentuje wyjątki z poezji Theodora Roethkego i Konstandinosa Kawafisa, a także twórczości Charlesa Bukowskiego. Brzmi dość inteligencko, prawda? Ale nie zniechęcajcie się, tę erudycję – nie tylko literacką, także muzyczną – zespół przedstawia w bardzo przystępnej formie.

Powołują się na inspiracje Tomem Waitsem czy Nickiem Cavem, mnie jednak uparcie przychodzi do głowy nazwa OP8. Był to projekt Lisy Germano i Howe’a Gelba, który wydał tylko jedną, ale za to genialną płytę, Slush (1997, Thirsty Ear). Wyraźnie słyszę ten duet w Pursue i Happy. Gdzieś tam w tyle głowy siedzi mi również nasz polski Let The Boy Decide z ich pożegnalną płytą, Like The Earth, Like The Sun, Like The Ocean In The Night.

Album charakteryzuje mroczna, barowa (by nie powiedzieć: knajpiana) atmosfera. Kompozycje snują się nad głowami słuchaczy wraz papierosowym dymem, a wokaliści raz to leniwie, raz z niepokojącą pasją wyśpiewują poetyckie frazy. Trzeba przyznać, że duet Ewa Zaborowska – Paweł Jujeczko wypada pod tym względem bardzo przekonująco, przy tym ich angielszczyzna jest doskonale precyzyjna i pozbawiona nieprzyjemnego akcentu.

Na wyróżnienie zasługuje gęsty od napięcia House z tekstem zbudowanym z prozy Bukowskiego. Zespół sugestywnie żongluje tu nastrojami, zaskakując co chwila zwrotami akcji. Z kolei pełną przestrzeni balladę Happy rozświetlają perliste solówki gitary, a wokal Ewy w końcówce kieruje piosenkę w rejony Nashville. Pięknie kołysze chropawy walczyk w otwierającym EP-kę Waltz. Trudno się oprzeć ciepłemu urokowi Pursue – ten utwór mogłaby zaśpiewać Magda Noweta ze swoim Break Horses.

Dość rzadko to eksplorowany przez polskich artystów styl – a w przypadku Nutrii mamy do czynienia z mistrzowską jego interpretacją. Warto posłuchać. [m]



Strona zespołu: https://www.facebook.com/2xnutria