14 sierpnia 2012
Apteka: Od pacyfizmu do ludobójstwa (Lou & Rocked Boys, 2012)
Ta apteka znowu sprzedaje dobre leki (nierefundowane).
Poprzednia płyta Tylko dla... była, delikatnie mówiąc, średnia. Wydawało się, że trio dowodzone przez Jędrzeja Kodymowskiego nie wróci do formy, przynajmniej tej prezentowanej w 2007 r. na płycie Apteka. Na szczęście obawy okazały się płonne – Od pacyfizmu do ludobójstwa to znowu Kodym na haju. Co ważne, Kodym wspierany przez czujnych i trzeźwych kolegów.
Czymże byłaby dzisiejsza Apteka bez Jacka Żołądka (bas) i Grzegorza Puzio (perkusja)? Budują oni twardy, choć elastyczny szkielet kompozycji, na którym Kodym może swobodnie szaleć, wypuszczając spod palców to hardrockowe, to punkowe, to zakwaszone psychodelią riffy. Nie sposób oprzeć się energii otwierającego album Dnia szóstego, wzorowanego na hiphopowych zabiegach promocyjnych przedstawienia składu. Moc basu, szczególnie w zwolnieniach, jest porażająca, a Kodymowe odloty ani na chwilę nie wymykają się spod kontroli sekcji rytmicznej.
Płytę tradycyjnie można podzielić na dwa wątki. No może tym razem trzy. Pierwszy, najmniej interesujący, to punkowe „czady”, w których zespół gna na wyścigi, gitara jest celowo prostacka i podporządkowana rytmowi, a teksty cechuje typowa dla Kodymowskiego gimnazjalno-częstochowska zabawa tematami publicystycznymi (Nie faworyt, Traktor aktor, Buła, Dnia siódmego). Drugi to również utwory mocne i wyraziście rockowe, ale wolniejsze, cięższe, formalnie bardziej wyrafinowane (Dnia szóstego, Miasto masa maszyna, Amfetamina haszysz morfina). I wreszcie to, co u Apteki najciekawsze – narkotyczne jazdy, psychodeliczne odloty, pełne gitarowych efektów, pogłosów, zabaw z brzmieniem i tempem. Praktycznie każdy numer z tej kategorii może trafić do aptecznego kanonu: Dwa paczuany z fantastycznym duetem przesterowanej gitary i oleistego basu. Rajska polana, prawie pozbawiona brzmienia gitary, hipnotyzująca rytmem i niskim głosem Kodyma opowiadającego okrutną bajeczkę. Wreszcie Opowieść medialna, z zaskakującymi, kapitalnymi solówkami saksofonu Jamesa Mortona. Choćby z powodu tych trzech nagrań każdy fan polskiego rocka alternatywnego powinien sięgnąć po Od pacyfizmu do ludobójstwa.
O tekstach Kodyma rozpisywać się nie trzeba. Są tak specyficzne, że ocena w kategoriach „wysokie/niskie loty” nie ma żadnego sensu. To jak z liderem Apteki: lubisz go i szanujesz lub plujesz na niego z wysoka. Wybór należy do ciebie. [m]
Dwa paczuany:
Strona zespołu: http://www.facebook.com/aptekaband
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
WAFP! z dumą przedstawia: 01. Girls Overcome By Satan : Girl Overcome By Satan/ We Love Hair Police Since We Were Six EP - więcej 02. D...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
Po złapaniu wiatru w żagle na Hoax , poznańskie trio nową płytą dokłada swoje trzy grosze do definicji wina.
-
Spontaniczny projekt m.in. Marcina Loksia (dawniej Blue Raincoat) i Kuby Ziołka (Ed Wood, Tin Pan Alley) ma szansę przerodzić się w coś trw...
-
Pogodno wzbudza wśród publiczności ambiwalentne uczucia. Albo się ich kocha, albo nienawidzi. Uczucie pomiędzy przychodzi dopiero po czasie...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Podobno recenzenci muzyczni to niespełnieni muzycy, którzy brak talentu wynagradzają sobie tonami żółci wylewanej na łamach portali muzy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz