14 sierpnia 2012
Apteka: Od pacyfizmu do ludobójstwa (Lou & Rocked Boys, 2012)
Ta apteka znowu sprzedaje dobre leki (nierefundowane).
Poprzednia płyta Tylko dla... była, delikatnie mówiąc, średnia. Wydawało się, że trio dowodzone przez Jędrzeja Kodymowskiego nie wróci do formy, przynajmniej tej prezentowanej w 2007 r. na płycie Apteka. Na szczęście obawy okazały się płonne – Od pacyfizmu do ludobójstwa to znowu Kodym na haju. Co ważne, Kodym wspierany przez czujnych i trzeźwych kolegów.
Czymże byłaby dzisiejsza Apteka bez Jacka Żołądka (bas) i Grzegorza Puzio (perkusja)? Budują oni twardy, choć elastyczny szkielet kompozycji, na którym Kodym może swobodnie szaleć, wypuszczając spod palców to hardrockowe, to punkowe, to zakwaszone psychodelią riffy. Nie sposób oprzeć się energii otwierającego album Dnia szóstego, wzorowanego na hiphopowych zabiegach promocyjnych przedstawienia składu. Moc basu, szczególnie w zwolnieniach, jest porażająca, a Kodymowe odloty ani na chwilę nie wymykają się spod kontroli sekcji rytmicznej.
Płytę tradycyjnie można podzielić na dwa wątki. No może tym razem trzy. Pierwszy, najmniej interesujący, to punkowe „czady”, w których zespół gna na wyścigi, gitara jest celowo prostacka i podporządkowana rytmowi, a teksty cechuje typowa dla Kodymowskiego gimnazjalno-częstochowska zabawa tematami publicystycznymi (Nie faworyt, Traktor aktor, Buła, Dnia siódmego). Drugi to również utwory mocne i wyraziście rockowe, ale wolniejsze, cięższe, formalnie bardziej wyrafinowane (Dnia szóstego, Miasto masa maszyna, Amfetamina haszysz morfina). I wreszcie to, co u Apteki najciekawsze – narkotyczne jazdy, psychodeliczne odloty, pełne gitarowych efektów, pogłosów, zabaw z brzmieniem i tempem. Praktycznie każdy numer z tej kategorii może trafić do aptecznego kanonu: Dwa paczuany z fantastycznym duetem przesterowanej gitary i oleistego basu. Rajska polana, prawie pozbawiona brzmienia gitary, hipnotyzująca rytmem i niskim głosem Kodyma opowiadającego okrutną bajeczkę. Wreszcie Opowieść medialna, z zaskakującymi, kapitalnymi solówkami saksofonu Jamesa Mortona. Choćby z powodu tych trzech nagrań każdy fan polskiego rocka alternatywnego powinien sięgnąć po Od pacyfizmu do ludobójstwa.
O tekstach Kodyma rozpisywać się nie trzeba. Są tak specyficzne, że ocena w kategoriach „wysokie/niskie loty” nie ma żadnego sensu. To jak z liderem Apteki: lubisz go i szanujesz lub plujesz na niego z wysoka. Wybór należy do ciebie. [m]
Dwa paczuany:
Strona zespołu: http://www.facebook.com/aptekaband
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mimo że rok 2009 powoli odchodzi w przeszłość, ciągle jeszcze skrywa nieodkryte skarby, które sprawiają, że nie możemy o nim zapomnieć. Oto...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Tworzenie sztuki i głowa do interesów nie zawsze idą w parze, ale jeśli ktoś ma zdolności organizacyjne i siłę przekonywania może spróbować ...
-
Pamiętacie pierwszą płytę gdyńskiego tria? The Bell ukazał się cztery lata temu i w większości recenzji podstawowym „zarzutem” było stwie...
-
Pierwsza płyta długogrająca Root z pewnością nie jest przełomowa ani rewolucyjna, ale też nie tego oczekiwałem po tym zespole. Oczekiwałem o...
-
Gdyby CKOD mieli zadebiutować w drugiej dekadzie XXI wieku, brzmieliby jak WKK.
-
Lista zespołów, których twórczość inspiruje muzyków Setting The Woods On Fire, jest dość pokaźna. Mamy na niej i Sonic Youth, i Appleseed Ca...
-
Trio Manescape powstało w 2006 roku w Głogowie. Grają piękne mroczne piosenki na nisko nastrojoną gitarę i transową sekcję rytmiczną. Dobrze...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz