23 listopada 2013
Pojedynek: Artur Maćkowiak kontra Slalom
Dwie instrumentalne płyty z gatunku „prawdziwy post rock”. Dwie płyty wybitnych muzycznych osobowości. Dodatkowym smaczkiem łączącym oba wydawnictwa jest osoba Michała Kupicza, który muzykę Maćkowiaka i Slalomu zmiksował i zmasterował. Oba albumy mają więc kilka cech wspólnych, ale też wiele je różni.
Artur Maćkowiak: Before The Angels Play Their Trumpets (Wet Music Records)
Artur Maćkowiak konsekwentnie pozostaje przy byciu samemu sobie sterem i żeglarzem. Podobnie jak na Take Away z ubiegłego roku, sam obsadza wszystkie etaty: pierwszego, drugiego i trzeciego gitarzysty. I elektronika, rzecz jasna, bo syntezator odgrywa swoją rolę. Jednak Trumpets to płyta stricte gitarowa. Pozbawiona wprawdzie elementu rytmizującego w postaci basu i perkusji, ale wciąż posługująca się rockowymi (głównie tymi z przedrostkiem „alt”) schematami, rozwijając je twórczo i wykorzystując w niebanalny sposób.
Czym byłaby muzyka rockowa bez Sonic Youth? Jedno jest pewne – nie byłoby w niej Artura Maćkowiaka. Nie próbuję tu w żadnym wypadku stawiać muzyka w roli naśladowcy Thurstona Moore’a i spółki, ale nie da się uciec od pewnych skojarzeń. Jednak Maćkowiak jest na tyle dojrzałym artystą, by tych inspiracji użyć jako trampoliny do własnych poszukiwań.
Album jest z jednej strony kojący i łagodny – raz melancholijny, raz ujmująco ciepły (The Sound Of The Wind Can Speak, My Arms Are Travelling With My Heart), z drugiej potrafi zaatakować agresywnym akordem przesterowanej gitary (A Space Somewhere, A Day With Tori Alcando) czy szorstką elektroniką (New Silence). Choć kompozycje zlewają się w jeden senny pejzaż, nie brakuje w nim wyrw i akcentów burzowych. To znakomity kontemplacyjny zestaw, przy tym pozbawiony pretensjonalności awangardy i dość łatwy – przy odrobinie skupienia – w odbiorze.
Slalom: Slalom (Lado ABC)
Dream team, chciałoby się rzec. Trzon zespołu stanowią Bartłomiej Tyciński i Bartosz Weber, znani z takich formacji, jak Baaba czy Mitch & Mitch. Zaczynali jako duet gitarowo-syntezatorowy, ale szybko uznali, że ich muzyce czegoś brakuje. Tym czymś okazał się precyzyjnie dawkowany rytm. Dlatego podczas nagrywania albumu dołączył do nich znany jazzowo-awangardowy perkusista Hubert Zemler. Cztery zarejestrowane przez trio długie utwory czerpią z tradycji post rocka Tortoise i sztuki improwizacji.
Utwory o fantazyjnych tytułach wychodzą zwykle od nośnego gitarowego riffu, który wraz z czujną grą perkusji wiedzie słuchacza w gęstwinę improwizowanych dźwięków radzieckich syntezatorów, by w końcówce powrócić do początkowego motywu, modyfikując go w efektowny sposób (porażający finał Syren z Tytany).
Otwierające i zamykające album kompozycje rockową klamrą spinają całość. Syreny z Tytany epatują monstrualną motoryką, a wyciszona środkowa część stanowi ciszę przed hałaśliwym, pełnym patosu zakończeniem. Można poprzez łąkę zagubić się idąc, nie patrząc, nie słysząc, zasłuchany w traw gwiezdny szum (tytuły!) to z kolei najprzystępniejsze nagranie Slalomu; dość prosta struktura i chwytliwe zagrywki gitary, które w pewnym momencie wybuchają niemal metalową energią. W środku więcej zabawy i puszczania oka do słuchacza. Nawiązania do country (Smutno mi, gdy idę polem smagając swe jestestwo alkoholem) i zabawne efekty dźwiękowe (Idę na taras) ukazują Slalom jako grupę ludzi wyluzowanych i z dystansem do swojej twórczości (co zresztą nie raz udowadniali w macierzystych zespołach). Nie da się jednak ukryć, że te utwory potrafią znużyć swoją monotonią.
Strona zespołu: https://www.facebook.com/slalomex
Znowu trudno mówić o zwycięzcy i przegranym. Oba albumy wchodzą do głowy bez większych problemów, zawierają sporo chwytliwych motywów, a obaw dotyczących jakości tej muzyki nie ma się ani przez chwilę. Jeśli więc lubicie instrumentalne gitarowe granie odwołujące się do klasycznego post rocka, koniecznie posłuchajcie. [m]
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz