Hanimal: Poetry About The Point (Verge Sound, 2014)

Poezja niepokoju.

Hanimal już od początku swojego istnienia, który datuje się na 2011 rok, intrygował i zapowiadał wyjątkową w polskiej skali twórczość. Dość długo musieliśmy czekać na potwierdzenie tych nadziei, jednak debiutancki album Hani Malarowskiej i jej przyjaciół spełnia je z nawiązką.

Poetry About The Point od pierwszych chwil magnetyzuje przedziwnym klimatem: złowrogim, pełnym niepokoju, popłochu, ale i pewnej bajkowości, odrealnienia. Bajka to rysowana czarną kreską, pozbawiona jasnych kolorów. Oszczędnie dawkowane, minimalistyczne melodie potrafią nieoczekiwanie skręcić w psychodeliczne rejony, a cisza eksploduje w nich emocjami. W śpiewie Hani i niektórych rozwiązaniach melodycznych słychać inspiracje Blonde Redhead z wczesnego okresu, jednak pozbawione jazgotu elektrycznych gitar. Otwierający album Stories Of Chivalry And Passion świetnie ukazuje nieobliczalność zespołu. Jest tu i leniwa miękkość ospałego głosu Malarowskiej, i omdlewające dźwięki akompaniujących jej instrumentów, jest i zdumiewająca progresywnością, drażniąca partia nowofalowej gitary, i wykrzyczany refren, i potężne uderzenie bębnów.

Zestaw jedenastu utworów, trwających łącznie blisko godzinę, zapewnia wrażenia trudne do opisania. Zachęcam do słuchania w ciszy, na słuchawkach, odkryjecie wtedy znacznie więcej tajemnic skrywanych przez poszczególne piosenki. Pozornie pogodne folkowe ballady kryją w sobie pokłady niepokoju wywołującego ciarki na plecach (Three Mirrors, Close The Valves, You Stand Uphill). Kiedy indziej zespół od początku skrywa się w mroku, zasnuwając swoją muzykę mgłą niepewności (Bajkit, Violet Inviolate), potrafi też potrząsnąć słuchaczem w bardziej rytmicznych fragmentach (niesamowite rozwinięcie As I Walked, kiedy Hania śpiewa pełnym dezorientacji głosem: What had happened? I had no idea; wyraziste, mocne Certain Amount Of Power, kontrastowe Stories Of Chivalry And Passion). To jednak nade wszystko płyta pełna zachwycających piosenek, w których pobrzmiewają skrzypce, dzwonki, grzechotki czy saksofon (znakomite solo na saksie zdobi np. High Up There).

Wysokie ambicje Hanimala potwierdzają intrygujące, doskonale napisane przez Magdę Malarowską, teksty piosenek. Trudno o ich jednoznaczną interpretację - na pewno każdy, kto się w nie wsłucha/wczyta, wciągnie z ich co innego. Close the valves; stop the heart/ Let a bloody substance/ Go rancid/ Make the thoughts fade away/ Hidden in a stream/ Of unconsciousness. A ten kawałek? Mirror, Mirror/ Tell me, tell me/ Before I bash my head against your glass. Brr.

Poetry About The Point to płyta wyjątkowa w swojej klasie. Jej emocjonalność i plastyczność jest całkowicie niepodrabialna. Nie wypada nie znać. [m]

Strona zespołu: http://hanimal.pl