7 stycznia 2014
T'ien Lai: Da'at (Monotype Records / Milieu L'Acephale, 2013)
Ziołkowej boskiej układanki element ostatni?
Wstyd przyznać, ale dopiero przy Da'at zaczynam „ogarniać” filozoficzno-koncepcyjny zamysł Kuby Ziołka. Do tej pory płyty Alamedy 3, Starej Rzeki, Innercity Ensemble traktowałem jako zamknięte całości, efekt nadaktywności tego muzyka. Ale to tylko zewnętrzna warstwa wielopłaszczyznowej ideologii brutalizmu magicznego. Wszystkie tegoroczne oblicza Ziołka to poszczególne twarze multi-projektu, którego pełny obraz można jedynie podejrzeć. Im więcej Ziołka na półce, tym obraz pełniejszy - ale czy skończony? Choć pewne elementy w twórczości Jakuba zdają się powtarzać, T'ien Lai rozszerza poznany wszechświat o kilka nowych planet.
Muzyczna wyobraźnia bydgoskiego artysty przypomina mi szalone wizje Alejandro Jodorowsky'ego. Oto bezkresny kosmos dźwięku - okrutny, barwny, fascynujący. Gdzie odległości nie mają znaczenia, a każda rzeczywistość przenika się, interferuje i wykrzywia zastany porządek rzeczy. Tak było z parną inkaską dżunglą na debiucie Innercity Ensemble, wampirycznym folkiem Starej Rzeki czy betonowymi krainami Hokei. Do T'ien Lai bardziej pasuje łatka harsch magiczny - elektroniczno-akustyczne drony Łukasza Jędrzejczaka i pana Ziołka łączą surowość brutalizmu z ambientową szorstkością. W tym wydawnictwie jest mnóstwo kluczy: począwszy od nazwy duetu (marka papierosów pojawiająca się na kartach powieści Phillipa K. Dicka) po wywodzący się z Kabały tytuł, na sugestywnej, szamańskiej okładce kończąc.
I można było kpić za nasz przypadkowy lapsus w recenzji Cienia chmury nad ukrytym polem, ale w ogólnej wymowie okazał się bardzo Ziołkowy w dziedzinie przenikania się sonicznych koncepcji. Przykład: proszę bardzo. Serca miast zatrzymują się - kilka minut białego szumu i fragmentów audycji telewizyjnych mutuje w niemiecką retro elektronikę i alternatywne zakończenie Broń nas ode złego. Jitron to kapitalny judaistyczny dron - z drugiej strony otrzymujemy druidzko-irlandzką Glorię. Każda wariacja jest możliwa, także ta, w której Nico spotyka The Velvet Revolver.
Nie ma sensu rozpatrywać Da'at jako oddzielne wydawnictwo. Ze wszystkich projektów KZ jest najmniej widowiskowe, pełne elektronicznego wiatru (ciężko przebrnąć przez jedenaście minut Tzimtzum III) i mruczących modulatorów. Ale jako kolejny element puzzli, które pieczołowicie zbieraliśmy w 2013 roku, dopełnia i tak już arcyciekawego świata. Otwartym pozostaje także inne pytanie - czy warto wciąż i wciąż rozbudowywać tę misternie konstruowaną filozofię? Podpowiedź niech da przestudiowanie katalogu Obuha. [avatar]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/tienlai26
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
"Przypadkowy lapsus" ... w odróżnieniu od celowego :) Naprawdę nie musicie się już pogrążać.
OdpowiedzUsuń