2 czerwca 2010
Laentrada: Odzew zza (wyd. własne, 2010)
Pierwsze wrażenie z odsłuchu drugiej płyty duetu z Rawicza: nuda, nuda, nuda. Godspeed You! Black Emperor dla ubogich.
Z post-rockowymi wydawnictwami tak już jest, że nie od razu odkrywają swoje atuty. Tu potrzeba kilkunastu przesłuchań, by zaprzyjaźnić z eksperymentatorskimi zapędami muzyków i spróbować ogarnąć właściwy kontekst ukryty za pozornie monotonnymi pejzażami.
Mimo że Odzew zza trwa niewiele ponad pół godziny, to pierwsze zetknięcie z albumem nie należy do najciekawszych. Królują wolne tempa, brakuje ciekawych riffów i zagrywek, kompozycje bardziej przypominają improwizacje niż ujęty w ryzy, przemyślany koncept. Chaos wzmagają filmowe wstawki - jakaś kłótnia po japońsku, specyficzna kołysanka, wycie i odjechane dialogi. Całość wydaje się być przesiąknięta onirycznym nonsensem i groteską. Dlatego przyssałem się do rzeczy, które znam i rozumiem. I które za którymś razem potrafią odsłonić sporo ukrytego wcześniej uroku. Chyba najlepszy jest Mund Up. Pierwsza część jest nerwowa z ładnie przenikającymi się gitarami. Pod koniec riff wyzwala się spod kontroli i gryzie brudnym przesterem. Podobny efekt muzycy zastosowali w Krwawicy z uszu 8, gdzie charczące dźwięki są tylko niewielkim dodatkiem do wsamplowanych monologów. Wyprawa po azbestowy cweterek (sic!) to faktycznie zapis pewnej podróży z towarzyszącymi jej emocjami. Początkowa euforia ustępuje miejscu zmęczeniu, kilku desperackim zrywom i osamotnionemu końcowi. Lulu oferuje jedyny na płycie wyrazisty motyw. Typowo post-rockowe szlachetne przynudzajki odnajdziemy z Sengoku i Rehru. Za to otwierający płytę Zeitgeist to eteryczny, ambientowy kolaż.
Bardzo łatwo stracić uwagę słuchając Odzewu zza. Muzycy nawet się nie starają zabiegać o naszą czujność. Rozsypują przed nami kredki i każą zbierać. Tak, to męcząca czynność, ale w nagrodę za dobry uczynek dostaniemy w prezencie kilka słodkich dropsów.
Mund Up:
Strona zespołu: http://www.myspace.com/laentrada
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Przedstawiamy ósmą część cyklu We Are From Poland . Tym razem wyłącznie debiutanci! 01. Mela Koteluk : Spadochron/ demo { więcej } 02...
-
Cześć, rzadko sięgamy po narzędzie do badania opinii publicznej (może za rzadko?), ale czasem warto zapytać Czytelników, co najbardziej ce...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
A mogło być tak dobrze. Plug&Play to właściwie jedyny polski zespół pasujący do kategorii dance-punk. Wiadomo o co chodzi: o ostre gitar...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Podobno liczy się tylko piękne wnętrze, ale opakowanie może korespondować z wysoką jakością muzyczną płyty. Tak jest w przypadku trzech p...
-
Zborysowienie Krabów ostatecznie potwierdzone.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz