3 października 2010
Très.b: The Other Hand (Chaos/ Pomaton EMI, 2010)
Holendersko-polskie trio jakby bardziej polskie. U nas nagrali swoją drugą płytę (z udziałem zaprzyjaźnionych polskich muzyków), w naszym kraju zaczynają ją promować. Très bien, chcemy więcej takich zespołów, o których można śmiało powiedzieć – to już światowa klasa!
Od Scylla And Charybdis trochę się zmieniło. Très.b nie są już takimi introwertycznymi smutaskami, ich muzyka stała się bardziej otwarta, radosna, a nawet – beztroska. The Other Hand napakowane jest radiowymi przebojami. Krótkie, wpadające w ucho, a przy tym uderzające niezwykłą starannością aranżacyjną i dbałością o najmniejsze brzmieniowe detale. Ta muzyka środka wypełnia większą część albumu. Po skrajnych stronach stoją jak zwykle nastrojowe ballady (cudowny Devourer, rozedrgane What’s The Difference?) i utwory, w których zespół pozwala sobie na chwilę szaleństwa z odkręconymi przesterami i krzykliwym wokalem Misi Furtak (Resolve Of Midnight, The Other Hand rytmicznie siekące srogim riffem). A wewnątrz tej klamry – mnóstwo popowej, w dobrym tego słowa znaczeniu, zabawy.
Numerem, który położył mnie na łopatki od pierwszego usłyszenia, jest Venus Untied. Trudno się nie uśmiechnąć, gdy rozbrzmiewają wyśpiewane przez Anthony’ego Chorale (to też nowość, koledzy Misi biorą się za śpiewanie!) słowa: The last thing I remember/ Before I hit the ground/ Is when I last remembered/ Is when I lost the time. Uwielbiam wprost ten fragment na wysokości 2,40, w którym czuję inspirację muzyką Franka Blacka. Wymiata singlowy Orange, Apple, wręcz idealny do promowania tej płyty. Radość grania i bycia ze sobą bije z każdej nuty tej piosenki. Żeby nie wymieniać wszystkich utworów po kolei, ograniczę się do tych najbardziej ulubionych. Talk To Me z urokliwą linią melodyczną wokalu, z którą w łagodnym tańcu splatają się brzmienie klarnetu i marzycielskie charango. Yes z chóralnym papapapapa i głośnymi instrumentami dętymi. Temporary Residence, w którym do wokalnego duetu Misi i Anthony’ego „z pewną taką nieśmiałością” dołączają klawisze i zamaszysta gitara. Magiczne The Visionary z wibrującą gitarą i pełną soulowej pasji wokalizą Misi.
To taka płyta, którą chce się mieć zawsze pod ręką. [m]
Temporary Residence:
Strona zespołu: http://www.tres-b.com/
Przeczytaj też Très.b: Scylla And Charybdis
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Gdy ma się tak dobrego wokalistę, przechodzą nawet sztywne i konserwatywnie poprawne kompozycje.
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Myślicie, że w tym roku ukazało się już całkiem sporo niezłych płyt? To macie rację, ale dużo dobrego jeszcze przed nami. Tuż po wakacjach r...
-
Według materiałów prasowych debiut Kumki Olik został przez krytyków i publiczność uznany za najważniejszy polski debiut roku 2009 . Cóż, w ...
-
Niektórzy artyści na pytanie, dla kogo tworzą swoją muzykę, odpowiadają: dla siebie, robimy to dla siebie. Czasem: dla siebie i naszych fanó...
-
Jakbyście nie wiedzieli, to informuję, że od paru lat blog WAFP wydaje wirtualne składanki z muzyką. My je składamy, wy ściągacie. Albo i ni...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Gliwicka Fabryka Drutu to miejsce bliskie mi geograficznie, a mimo to do tej pory nie miałem okazji do niej zajrzeć. Powodem był mało i...
-
Od paru tygodni w moim słowniku istnieje powiedzenie: "wyskoczył jak Jacaszek z konopi" w miejsce przysłowiowego Filipa. Dla mnie,...
-
Po co powstają takie składanki? Ano zwykle po to, by przedstawić słuchaczom coś nowego. I jeśli pierwsza część kompilacji niczym mnie nie...
Super zespół. Mnie ruszył:)
OdpowiedzUsuń