25 lutego 2012
Karate Free Stylers: No Matter What EP (FYH! Records, 2012)
Karatecy wracają z nowymi utworami. Fajnie. Zrezygnowali z brzmienia znanego z poprzedniej EP-ki. Niefajnie.
To, co z brzmieniem KFS na EP-ce At Least We Are Able To Breathe zrobił Michał Miegoń, nie dla każdego mogło być przyswajalne, jednak wyróżniało olsztynian spośród innych garażowych zespołów. Bijący z głośników chłód, trzymający na dystans wokal Piotra Siwickiego, kompozycje świadczące o dużych pokładach introwertycznej inteligencji... Wszystkie kapele, które wpłynęły na twórczość Karateków, jak choćby Joy Division czy The Jesus And Mary Chain, to nie zespoły z podwórka, z którymi można się łatwo identyfikować. Cechowała je swoista nietykalność, którą podziwiało się (i podziwia) z bezpiecznej odległości. No Matter What pozbawione jest tej trzymającej na dystans posągowości. Zespół postanowił ocieplić wizerunek i zanurzyć się w dość bezpiecznym garażowym soundzie.
Pisaliśmy w Ostatkach o singlu Weird Nightmares i towarzyszącym mu Another Dawn Fades, który występuje również na No Matter What, porównując ten drugi do Smashing Pumpkins z okresu Pisces Iscariot. Choć po którymś tam przesłuchaniu kawałek zostaje w uchu na dłużej, a efekt „spuszczania powietrza” pod koniec utworu jest przedni. Wyróżnia się Paradox. Mimo że stylem przypomina wczesne nagrania Plug&Play, piosenka ma wystarczającego do zapamiętania kopa, dodatkowo podkreśla ją smutny (i dobrze nagrany) wokal Siwickiego. World Fails Me mógłby być świetnym motorycznym kawałkiem, gdyby nie garażowa produkcja. Ten zespół aż z prosi się o potężne, soczyste brzmienie! I jest jeszcze otwierający wydawnictwo Glasgow - niestety to tak bezbarwna kompozycja, że nie można o niej nic ciekawego napisać.
Nie uwierzę opiniom, że ta płytka stanowi kolejny krok w rozwoju Karate Free Stylers. EP-ka brzmi zaledwie jak demo utworów, z których w przyszłości może dałoby się wycisnąć coś więcej. Zabrakło stylu, oryginalności. Jeśli panowie chcą udowodnić słuszność nowo obranej drogi, czeka ich jeszcze sporo pracy. [avatar]
Strona zespołu: http://www.myspace.com/karatefreestylers
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Czasem trafiasz na muzykę, która bez ostrzeżenia wali cię prosto w splot słoneczny. I widzisz Wielki Wóz, i Mały Wóz, i inne gwiazdozbiory....
-
Tak jest, właśnie u nas, właśnie dziś. Singiel Bartka Wołyńca, który zaskoczył, wielu zauroczył, paru zirytował, ale na pewno nikogo nie poz...
-
Ten zespół obserwuję już od pewnego czasu, od dość dawna przymierzając się do napisania o nim kilku zdań. Niedawno pojawiły się na majspejsi...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Pierwsza płyta długogrająca Root z pewnością nie jest przełomowa ani rewolucyjna, ale też nie tego oczekiwałem po tym zespole. Oczekiwałem o...
-
Nie wiem czy fani Pustek zauważyli jakikolwiek kryzys w działalności swojego ulubionego zespołu, ale skoro jego członkowie uznali, że zaczyn...
-
TAK: Dali radę. Znowu. Zresztą czy oni kiedykolwiek na którejś ze swoich płyt nie dali rady? O dziejowości ich debiutu już nawet nie chce mi...
-
Don't Panic We Are From Poland prezentuje / presents: 1. The Mothers Night Life In Big City [PL] Tytuł mówi wszystko. Kawałek na roz...
glasgow to miazga. dawno nie slyszalam takiego otwieracza <3
OdpowiedzUsuńpłyta dużo dużo dużo lepsza od at least Kacper
OdpowiedzUsuńlol, chyba wiele zespołów chciałoby nagrać takie "demo". płyta zacna!!!
OdpowiedzUsuń