Tego koncertu miało nie być. Zespół miał wystąpić jedynie na scenie Radia Rzeszów, jednak duże zainteresowanie sprawiło, że na szybko zorganizowano dodatkowy gig w młodym, lecz zdobywającym coraz większą polarność klubie Od Zmierzchu Do Świtu. O występie dowiedziałem się kilka godzin wcześniej i prosto z pracy, lekko spóźniony dotarłem na miejsce. Zastałem zatłoczony klub i towarzyszącą temu duchotę. Zespół zaczął już grać. Wówczas nie znałem jeszcze promowanego debiutu Urban Fable i założę się, że większość przybyłych również. Muzyków stłamszono na niewielkim podeście w rogu salki. Basista niemal cały występ przesiedział na krześle, gitarzyści również starali się ograniczać ruchy, by nie uszkodzić kolegów. W centralnym punkcie Ula Wójcik. Niewielka, drobniutka istota śpiewająca często z zamkniętymi oczami...
Z perspektywy czasu, znając już debiutanckie wydawnictwo, oświadczam, że był to nieudany koncert. Pierwsza sprawa - nagłośnienie. Nie było słychać wokalu, czasami o tym, że dziewczyna śpiewa można było przekonać się jedynie z ruchu ust. Niestety, nie uświadczyłem eterycznych wokaliz znanych z płyty. Ula mogła pokazać swoje możliwości jedynie w spokojniejszych fragmentach lub tych przesadnie siłowych. Druga sprawa - oświetlenie. Na filmiku widać wściekłe pomarańczowe ściany. Dodatkowo cały czas na scenę były skierowane oślepiające, nieruchome reflektory, które obdzierały muzykę z wszelkiej intymności. Jedynym urozmaiceniem był blask fleszy aparatów fotograficznych. Po trzecie ograniczone instrumentarium. Brak skrzypiec zrobił swoje. Pan od klawiszy stał cały czas w cieniu. Zarówno w sensie fizycznym, jak i muzycznym. Brakło trip-hopowej elektroniki, tej całej industrialnej otoczki. Klawisze służyły jedynie do wypełniania luk. Ze wszystkich smaczków zostały jedynie nawalające gitary. A to za mało. Wielominutowe kompozycje nużyły, jedyne emocje był wtedy, gdy faktycznie chłopaki przyłożyli ze zdwojoną mocą. W spokojniejszych fragmentach nie dawali rady przykuć uwagi. Jedynym urozmaiceniem był długowłosy gitarzysta rzucający co jakiś czas w stronę publiki mroczne spojrzenia pełne zua
Aby muzyka z debiutanckiego krążka zabrzmiała z pełną mocą, muzycy ze Spiral muszą mieć więcej przestrzeni i władować pieniądze w odpowiednią odprawę sceniczną. Trzeba też koniecznie zatrudnić dobrego akustyka. Wiem, w polskich realiach debiutantom bez kontraktu z dużą firmą fonograficzną jest cholernie ciężko się wybić i pozwolić na większy rozmach. Pozostaje wierzyć, że dobre przyjęcie Urban Fable pozwoli zespołowi na realizację kilku odważniejszych pomysłów. Liczę na Japończyków. Również tam Miejska legenda jest dostępna w sprzedaży detalicznej. [avatar]
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Mietall Waluś to specyficzna postać. Udało mu się kilka lat temu wstrzelić w rynek całkiem przebojową płytą zespołu Negatyw, wziął udział w ...
-
Pensão Listopad to trio z Wrocławia. Choć nie do końca. Współzałożycielem formacji jest Portugalczyk Joao Teixeira de Sousa. Historia właści...
-
Stardust Memories porzucają covery i debiutują z autorskim materiałem. To będzie bardzo dobra płyta!
-
Tworzenie sztuki i głowa do interesów nie zawsze idą w parze, ale jeśli ktoś ma zdolności organizacyjne i siłę przekonywania może spróbować ...
-
Trzeci album The Spouds to dla mnie przełom. Wreszcie chce mi się ich słuchać non stop, bez przerzucania niektórych utworów, wreszcie zap...
-
Trójmiasto i Warszawa spotykają się w Grodzisku Wielkopolskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz