26 sierpnia 2013
Super Girl & Romantic Boys: Miłość z tamtych lat (Antena Krzyku, 2013)
Trudno o lepszy moment na powrót podziemnej gwiazdy polskiego electro punka. Dziś już nikt nie odważy się nazwać ich muzykę „przaśną” czy kiczowatą. Dziś mogą wreszcie pełnić zasłużoną funkcję guru dla bawiącej się ejtisowymi brzmieniami młodzieży.
Po kilkunastu latach od założenia mają wreszcie oficjalnie wydany album – w dodatku dwupłytowy. Koncert na Off Festivalu został zauważony nie tylko w krajowych mediach, opisał go nawet ultramegatrendy Pitchfork. Oto dowód na to, że come backi czasem się udają.
Miłość z tamtych lat to zbiór 15 utworów zarejestrowanych w latach 2002-2013. Zestaw gromadzi największe przeboje zespołu Kostka i Ewy (Spokój, Klub SS, AGD, Podaj mi rękę w zoo), utwory instrumentalne (Dworzec Zachodni, Dworzec Wschodni), aż po najświeższe dokonania, ukazujące delikatną ewolucję stylu w kierunku bardziej popowych, a mniej punkowych linii wokalnych (Miasto nie żyje) i nieco bardziej ekstrawaganckich, hipnotycznych brzmień elektroniki (Mam jeszcze 3 życia).
Twórczość SG&RB to wypadkowa fascynacji polskim synth popem lat 80. (Kombi, Kapitan Nemo, Papa Dance) oraz krajowym podziemnym punkiem. Wpływy tych pierwszych słyszalne są doskonale w syntetycznym bicie elektronicznej perkusji, uporczywie powtarzanych, melodyjnych partiach syntezatorów i sporadycznych gitarowych solówkach. Punk słychać głównie w wokalu Kostji – niedbałym, aroganckim, skandującym – i tekstach, pełnych brudu, beznadziejnej polskiej rzeczywistości i zagubienia. Ich bohaterowie to autsajderzy, ludzie skrzywdzeni przez los, zbyt wrażliwi, by normalnie funkcjonować. To połączenie daje dość niezwykły efekt – z jednej strony tania prowincjonalna dyskoteka, z drugiej zaangażowana społecznie liryka. Ambiwalentne uczucia szybko mijają, bo płyty słucha się po prostu rewelacyjnie. Gdyby nie długość albumu (ponad 75 minut), pewnie przez wiele miesięcy nie opuszczałby mojego odtwarzacza.
Prawdziwym rarytasem dla fanów jest druga płyta zawierająca fragmenty koncertów (w bardzo undergroundowej jakości), teledyski i mnóstwo zdjęć. Zdecydowanie rzecz, która powinna stać na półce obok takich kultowych albumów, jak Nowa Aleksandria, Helicopters czy O! [m]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/supergirlromanticboys
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Tworzenie sztuki i głowa do interesów nie zawsze idą w parze, ale jeśli ktoś ma zdolności organizacyjne i siłę przekonywania może spróbować ...
-
Nie jest łatwo napisać dobry tekst piosenki po polsku – wiemy o tym dobrze. Skoro to takie trudne, to czemu nie skorzystać z gotowych? Pustk...
-
Prawdopodobnie dwie najlepsze polskie płyty punkowe tego roku.
-
Ledwo skończył się tegoroczny, a my już myślimy o następnym. Pomarzyć zawsze można, dlatego wspólnie stwórzmy listę wykonawców, których chci...
-
To nie jest płyta przełomowa. Więcej, operuje w raczej dobrze znanych nam klimatach brzmieniowych. Ale co mnie to obchodzi – tego chce się ...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Ten zespół ma przesrane. Nie, nie, wcale nie ode mnie. Po prostu zostanie pożarty. Na forach, blogach, serwisach. Tak jak wcześniej zmasakro...
-
Kiedy czytam niektóre komentarze dotyczace drugiej płyty Marii Peszek, mózg mi się lasuje, a resztki włosów na głowie stają dęba. Część nasz...
-
Julia Marcell w niedawno opublikowanym wywiadzie wyznała, że proces powstawania jej najnowszej płyty polegał nie tyle na dodawaniu smaczków...

shut up and take my money!!!!!11
OdpowiedzUsuń