1 października 2012
Skubas: Wilczełyko (Kayax, 2012)
Znany ze współpracy ze Smolikiem i Noviką artysta Sqbass debiutuje z autorskim materiałem. I robi to w tak brawurowy sposób, że ma szansę sięgnąć po medalowe pozycje w wielu tegorocznych rankingach.
Nie bardzo rozumiem, dlaczego w tak wielu recenzjach wyrażane jest zaskoczenie, że Skubas nagrał płytę akustyczną, tradycyjnie gitarową, a nie elektroniczną czy w stylu r’n’b. Przecież już udział w sesji do ostatniej płyty Smolika, na której zaśpiewał Piratsong, wskazywał, że pociąga go muzyka „okropnie” nienowoczesna. I rzeczywiście, Wilczełyko nie jest albumem wyznaczającym nowe kierunki. Ale przy tym jest to muzyka tak ekscytująco pomyślana i wykonana, że nie sposób nie doznać olśnienia. A przynajmniej zauroczenia.
W wywiadach z muzykiem pojawia się słowo-klucz „grunge”. Czy Wilczełyko to płyta grunge’owa? Chyba nie, choć oczywiście można się doszukiwać pewnych nawiązań i skojarzeń: czy to w charakterystycznej grze gitary, czy nisko zaśpiewanych, melancholijnych partiach wokali. Okej, ale jest też fascynacja songwritingiem folkowym, akustycznymi brzmieniami, również z okolic country (padal steel, specyficzne łkające wejścia gitar elektrycznych) – przede wszystkim jednak jest to powrót do dobrego śpiewania po polsku. Skubas jest dla mnie jednym z kilku promyków nadziei na umacnianie się dobrej polskiej piosenki. Nie chodzi nawet o umiejętność pisania wybitnych tekstów – te Skubasa szczególnie nie powalają, można powiedzieć, że tematycznie nie odbiegają od takich – a co tam – Czerwonych Gitar. Jest coś o pogodzie (mgła, deszcz), domu, szarości-starości, budownictwie mieszkaniowym (no dobra, wiem, że to metafora) – nieważne. Liczy się to, jak są napisane te słowa, jak wchodzą w rytm piosenek i wpadają w ucho, i to, że chce się je nucić i śpiewać.
Wilczełyko to płyta bardzo fajnie nagrana. Zaryzykuję stwierdzenie, że 40% jej uroku buduje właśnie produkcja, brzmienie, ciekawe rozłożenie akcentów i niuansów. Nie jest to muzyka krystalicznie czysta, przeciwnie, sporo tu brudu (stąd pewnie ten grunge) i patentów stosowanych przez wykonawców niemainstreamowych (schowanie wokalu, momentami rezygnacja z basu lub zastąpienie go potraktowanym smyczkiem kontrabasem, nietypowy rytm). Skubas radzi sobie zarówno z typowymi akustycznymi balladami (przepiękna minimalistyczna Mgła, W.C.A., Over The Rising Hills), w których z godnym podziwu instynktem wyłapuje chwytające za serce melodie, jak i utworami bardziej energetycznymi, w których potrafi piętrzyć agresywne dźwięki (Prawie jak Kurt, Nie pytaj, napędzana trip-hopową perkusją Szarość). I jeszcze przeboje. Są, oczywiście. Singlowy Linoskoczek urzekający pomysłowym tłem wokalnym i instrumentalną dyscypliną (posłuchajcie jak powściągliwie grają tu muzycy, ograniczając się do pojedynczych dźwięków), miarowo wyklaskiwane Więcej nieba i oparte na podobnym rytmicznym patencie Eyes Of Vanity (fantastyczny, choć banalnie prosty motyw pianina) czy dwujęzyczna, zaśpiewana na spółkę z Kevem Foksem Rain Song.
Jedna z tych płyt, przy których opisywaniu nie ma się żadnych dylematów. Jest świetna w całości. Niczego bym nie wyrzucał, niczego nie poprawiał. Excellent work, Mr. Sqbass! [m]
Strona artysty: http://www.facebook.com/SkubasMusic?fref=ts
Autor:
we are from poland
Etykiety:
acoustic,
grunge,
indie,
LP,
po angielsku,
po polsku,
singer/songwriter


Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
Tak jest, właśnie u nas, właśnie dziś. Singiel Bartka Wołyńca, który zaskoczył, wielu zauroczył, paru zirytował, ale na pewno nikogo nie poz...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Ten zespół obserwuję już od pewnego czasu, od dość dawna przymierzając się do napisania o nim kilku zdań. Niedawno pojawiły się na majspejsi...
-
TAK: Dali radę. Znowu. Zresztą czy oni kiedykolwiek na którejś ze swoich płyt nie dali rady? O dziejowości ich debiutu już nawet nie chce mi...
-
Nie wiem czy fani Pustek zauważyli jakikolwiek kryzys w działalności swojego ulubionego zespołu, ale skoro jego członkowie uznali, że zaczyn...
-
Post-punkowe trio z Poznania zachciało o sobie przypomnieć po sześciu latach fonograficznej nieobecności. Pewnie dla nich już za późno ...
-
Ciężkie jest życie żywej legendy, ale jeszcze ciężej jest taką legendę oceniać. Za legendą stoi przeszłość, a przecież teraz jest teraz i ni...
-
Don't Panic We Are From Poland prezentuje / presents: 1. The Mothers Night Life In Big City [PL] Tytuł mówi wszystko. Kawałek na roz...
-
Krakowski zespół mający oficjalnie na koncie tylko efemerycznego singla. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że powstał w... 1995 ...
jedna z najlepszych płyt tego roku. pierwsza 5ka bym rzekł.
OdpowiedzUsuńjestem zachwycona
OdpowiedzUsuń