20 października 2014
By Proxy: Ecotone (wyd. własne, 2014)
Takie rzeczy cieszą. Że w roku pełnym piosenkowego electropopu komuś chce się wejść w to towarzystwo w ubłoconych gumiakach.
Przy okazji recenzji wcześniejszej EP-ki duetu, Full Dark, No Stars, kręciłem nosem, że chłopaki popisują się, używają tanich patentów na zwrócenie uwagi i bezczelnie wykorzystują falę zainteresowania Skrillexem. Tym przyjemniej mi donieść, iż debiutancki album krakusów jest przemyślany w każdym calu. O ile na poprzednich małych wydawnictwach panoszyło się dźwiękowe szaleństwo i młodzieńcza buta, tak teraz z całego wcześniejszego chaosu pozostało inteligentnie przemyślane wariactwo. Ecotone to trzy kwadranse bez specjalnego mizdrzenia się do publiczności. Owszem - panowie serwują parę chwytliwych melodii, ale można być pewnym, iż chwilę później zagłuszą je tłustym komputerowym bitem. Również odjazdy w techno rejony trzeba okupić krwią - a ta spłynie wraz w wejściem industrialnych partii gitarowych. Ot, taki '”xanax na xxanaxx”.
By Proxy idą ścieżką wytyczoną choćby przed ubiegłoroczny debiut AXMusique. Choć sądząc po tym jak przepadło Slimy Action Music, powstaje pytanie, czy jest zapotrzebowanie na głośne, hipnotyczne i brutalne electro. List przebojów Ecotone nie opanuje, dyrekcji elektronicznych festiwali nie zachwyci (gdyż daleko muzyce duetu do introwertycznych setów skrytych za konsoletą DJ-ów), a dyskotekowe parkiety nie przyjmują zbyt wiele eklektycznych rozwiązań w obawie o odpływ zapatrzonych w proste „umc, umc” klientów.
Właśnie w eklektyzmie siła tego wydawnictwa. Krakowianie już pierwszym kawałkiem ostrzegają: szykujcie się na borderline. Wyciśniemy z was ostatni pot, zmiażdżymy bębenki słuchowe, podetniemy nogi morderczym rytmem i dobijemy zmianą konwencji w najmniej oczekiwanym momencie. I to nie są czcze obietnice. Po krótkim wstępie dostajemy Broken. To właściwie przebój. Dobrze zaśpiewany, pełen światła, z lekko odjechanymi klawiszami. Ale już następujące po nim Dirty nie pozostawia złudzeń. Liczy się trans i to czy w nim wytrwamy przez następne cztery i pół minuty. Choć panowie na tym etapie dają jeszcze trochę wytchnienia wplatając ciekawe zwolnienia wypełnione anielskimi wokalizami. Najbardziej lubię Empty, szczególnie za wokal kojarzący się z Jamesem Atkinem, liderem zapomnianej kapeli EMF. Ta charakterystyczna brytyjska maniera ciekawie kontrastuje z technołomotem w dalszej części utworu. Im dalej, tym stylistycznych wycieczek więcej - house'owe Frequency, miejscami djentowe (!) Expiring, zahaczające o ejtisy Hostile, metalowe (!!) Hiding, na dubstepowym Save Me kończąc. Oczywiście, nie ma co próbować wkładać muzykę Proxów do konkretnej węższej szufladki. Duet bardzo subtelnie lawiruje między jedną charakterystyką, drugą i trzecią, by dać się złapać w coś bardziej konkretnego niż „fajne disco”.
By być do końca szczerym. Debiut By Proxy to na pewno nie półka eksperymentalnej elektroniki, propagowanej m.in. przez Wojciecha Kucharczyka z Mik Musik!. Na Ecotone nie usłyszymy żadnego nowatorskiego dźwięku czy prób wyjścia poza stylistyczne ramy. Ale to rasowe, brudne electro spreparowane z finezją. A tej nie sposób odmówić znaku jakości. [avatar]
Strona zespołu: https://www.facebook.com/byproxypl
Autor:
we are from poland
Etykiety:
djent,
electro clash,
electronic,
LP,
patronat WAFP,
po angielsku,
synth pop,
video
![](http://img1.blogblog.com/img/icon18_email.gif)
![](https://resources.blogblog.com/img/icon18_edit_allbkg.gif)
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Najczęściej czytane w ciągu ostatnich 30 dni
-
Lata 80. w polskiej muzyce popularnej są jak przybrzeżne wody najeżone rafami i niebezpiecznymi szczątkami rozbitych statków. Żeglowanie ...
-
WAFP! z dumą przedstawia: 01. Girls Overcome By Satan : Girl Overcome By Satan/ We Love Hair Police Since We Were Six EP - więcej 02. D...
-
Jeśli lubicie kupować muzykę w wersji elektronicznej i jest to muzyka z gatunku tej recenzowanej na WAFP, to odpowiedzią na pytanie zadan...
-
Po złapaniu wiatru w żagle na Hoax , poznańskie trio nową płytą dokłada swoje trzy grosze do definicji wina.
-
Spontaniczny projekt m.in. Marcina Loksia (dawniej Blue Raincoat) i Kuby Ziołka (Ed Wood, Tin Pan Alley) ma szansę przerodzić się w coś trw...
-
Pogodno wzbudza wśród publiczności ambiwalentne uczucia. Albo się ich kocha, albo nienawidzi. Uczucie pomiędzy przychodzi dopiero po czasie...
-
Gdyby cała płyta była taka jak piosenka numer jeden…
-
Podobno recenzenci muzyczni to niespełnieni muzycy, którzy brak talentu wynagradzają sobie tonami żółci wylewanej na łamach portali muzy...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz